BC Poona Mortsel
Heren 3H: 4de afdeling B
2012-2013
Berlaar 3 H – Poona 3 H : 09/09/2012
Wat doet een normale mens ’s avonds op de laatste echte warme zomerdag van het jaar, bij een temperatuur van een graad of 25 ? Een terrasje, een fietstochtje, een wandeling, een BBQ, een dansje placeren, lekker gaat zitten in een (zwem-)bad, veel vieze manieren doen ? De wedstrijdkalender van de badminton had vandaag andere plannen, met ons. Wij mochten, op verplaatsing, badminton gaan spelen, tegen Berlaar. Zij hadden ook een nieuw samengestelde ploeg, die net gepromoveerd was. Met hun basisspelers C1, C2, C2 en D, was hun ploeg, op papier, net een klein beetje sterker dan die van ons. Frank had, op de laatste nippertje, forfait moeten geven, wegens familiale omstandigheden en Eddy Beuckelaers was zo vriendelijk om zijn zwoele zomeravond op te geven en niet naar de sterren te gaan kijken, maar met de sterren te komen spelen. We kwamen dus met een onuitgegeven, nieuwe ploeg, aan de start van het seizoen. Eddy speelde de dubbels met mezelf en Thomas vormde met Bert het andere dubbelpaar. In de eerste dubbelpartij kwamen Eddy en ikzelf uit tegen Jens (C2) en Jeroen (C1). Op papier dus net iets sterkere tegenstanders. In de eerste set ging het zeer gelijk op, we geraakten nooit in paniek en konden op het laatste afstand nemen en de set vlotjes naar ons toe trekken. Op hetzelfde ogenblik speelden Thomas en Bert tegen Jan (D2) en Ward (C2). Identieke klassementen en een eerste set die ook zeer gelijk opging. Winst voor de Poona met 21-18. Dat zag er zeer goed uit, maar in de tweede set kwamen die van Berlaar op stoom. Eddy en ik verloren onze set kansloos met 21-13. Thomas en Bert kwamen op 18-18, toen een paar slordigheden en veel pluimen naar Bert. Ze verloren hun tweede set met 21-19. Een derde set, voor beiden teams, moest dus de beslissing brengen.Voor mij en Eddy werd het een thriller. Zeer gelijk opgaand, met kansen over en weer en uiteindelijk nipte winst met 21-18 .... de veteranen kunnen nog uit de voeten.Voor Thomas en Bert verliep het minder vlot, alle pluimen richting Bert en Thomas geraakte stilaan gefrustreerd, waardoor de pluimen die in zijn richting kwamen niet efficiënt benut werden. Verlies in de derde set met 21-14..
Tijd voor de tweede reeks dubbelpartijen en daar maakte Berlaar een meesterlijke tactische ‘switch”. Jeroen ging nu met Ward spelen en Jan met Jens.Jeroen moest opnieuw tegen Eddy en mezelf en deze combinatie lag ons veel minder. We maakten bovendien veel teveel directe fouten en verloren onze match kansloos met 21-16 en 21-13.Ook voor Thomas en Bert was de nieuwe combinatie moeilijk te verteren. Droog opzij gezet met 21-18 en 21-09. Het enkelspel moest dus beslissing brengen over winst en verlies. Thomas mocht voor zijn klassementspuntjes, tegen de C1 spelen en deed dat bijzonder goed. Winst met 21-13 en 21-18, de match werd zeker niet gestolen. Thomas krijgt dus meteen, doordat hij wint tegen een hoger geklasseerde speler, twee puntjes bij voor zijn klassement – nog 8 punten te gaan.
Ik mocht tegen Jens, een kerel die qua leeftijd mijn zoon had kunnen zijn en die bijzonder kwiek oogde. Hij had bovendien zijn vader, moeder en vriendin mee en werd nog een beetje gecoacht, vanuit de zijlijn. Voor mij allemaal zaken die werken als een rode lap, op een stier. Extra motivatie om er nog eens goed in te vliegen.In de eerste set nam ik al direct een klein kloofje en Jens kreeg dit niet gedicht. Hij maakte net een beetje teveel directe foute (pluimen net achter de baseline geklopt en dropjes die in het net bleven steken) en ik won de eerste set vlotjes met 21-15. In de tweede set stond ik constant voor, maar Jens kwam vervaarlijk terug opzetten tot 12-12. Dan begon mijn ervaring te spelen en geraakte Jens meer en meer gefrustreerd. Ik kon de wedstrijd rustig met 16-21 uitspelen. Ik krijg dus ook 1 klassementpuntje erbij, nog 9 punten te gaan.
Eddy had het tegen Ward niet gemakkelijk. Voor Eddy was het zeer lang geleden dat hij nog eens een enkelpartij, met inzet, had gespeeld en hij bleek opnieuw last te krijgen van zijn voeten. Hij kreeg dan ook, met zijn voeten, op zijn botten, met 21-11 en 21-07.
Alle druk dus op de schouders van Bert om er, in extremis, nog een gelijkspel uit te slepen.In de eerste set gaf hij Jan niet veel toe. Nipt verlies met 21-17. Ook in de tweede set ging alles goed tot 9-9 en dan kroop “het zot” in de kop van Bert. Heel veel directe fouten en bovendien begon Jan wat meer druk te zetten. Resultaat verlies met 21-15 en de Poona had zijn eerste nederlaag binnen.
Individueel mocht ik niet klagen, maar doordat de ploeg verloren had, tegen een tegenstander die haalbaar was, had ik misschien toch liever een terrasje gedaan of een Salsatje gedanst
(en nog veel liever ..... vieze manieren gedaan).
Eddy en ikzelf trakteerden onze medespelers op een hapje en een drankje en zo konden we huiswaarts keren. Enfin, volgende keer beter. Op maandag 24/09/2012 mogen we thuis, tegen Olympia. We moeten zorgen dat we daar een beter resultaat halen.
Jim
Poona 3 H – Olympia 1 H : 24/09/2012
Vandaag was het onze tweede partij en de eerste thuiswedstrijd.
Onze tegenstander, Olympia, was vorig jaar vlotjes kampioen geworden in vijfde provinciale en dit jaar waren ze ook al goed bezig. Twee wedstrijden gespeeld, twee overwinningen. Normaal spelen ze met vier C2-spelers, maar vandaag was Ramses, een ex-Poona-lid, gekwetst. Ze moesten met de dubbelpartijen beroep doen op Yannick, een D-speler. Wij konden thuis rekenen op alle spelers, behalve Nick en met de leuze “hoe meer zielen, hoe meer vreugd”, stelde ik vandaag een uitgebreide ploeg op. Patrick, die door de tegenstanders in de kleedkamer “diene ouwe met zijn vieze opslag” werd genoemd, werd verenigd met ons jong geweld, Thomas., voor de dubbelpartijen. Ik vond vandaag mijn oude partner in crime Frank terug, in de dubbels.Gezien de uitslagen die Olympia al kon voorleggen, was er zeker geen sprake van onderschatting van de tegenstander. In onze eerste wedstrijd moesten we tegen Wouter (C2) en Yannick (D).
We begonnen onze wedstrijd zeer geconcentreerd en in geen tijd stonden we 11-5 .... achter. We speelden tegen twee “stofzuigers” (wat normaal onze specialiteit is) en we kregen geen greep op het spel. Dat was even slikken, maar toen begon Frank een beetje te goochelen. Hij raakte alle pluimen juist en bovendien had hij stront aan zijn handen, .... figuurlijk dan, ... deze keer. In de eerste set werden maar liefst vier “net-pluimen” in ons voordeel beslecht. We kwamen stilaan dichterbij en wonnen met 21-19. In de tweede set lieten we ons niet meer verrassen en met opnieuw twee netpluimen, van Frank, in ons voordeel (hij werd er zowaar verlegen van), begon de tegenstand te kraken. De tweede set werd vlot met 21-09 gewonnen. Patrick en Thomas begonnen hun dubbelpartij ook wat bibberend, tegen David (C2) en Tom (C2). In de eerste set werd er met moeite gewonnen, 21-16.
In de tweede set kwam het strijdplan meer naar voren. De “vieze” opslagen van Patrick werden hoog geretourneerd en daar stond ons Jerommeke achteraan het veld om een “koek” op de pluim te geven, waar de oren van de tegenstander van tuiten. De tweede set werd vlotjes met 21-09 gewonnen. In de tweede match begonnen Frank en ikzelf opnieuw wat nerveus. We kwamen goed voor, maar op het laatste van de set, lieten we David en Tom nog vervaarlijk dicht bijkomen. De eerste set werd gewonnen met 21-17. In de tweede set speelden we een degelijke match, waarop niets was af te dingen. Frank, die behoorlijk wat kilootjes kwijtspeelde in de zomer was zeer beweeglijk en ik nam de rest voor mijn rekening. Mijn poging tot afvallen was de laatste twee maanden, door externe omstandigheden vakkundig om zeep geholpen. Mijn beweeglijkheid was iets minder.
De tweede set werd binnengehaald met 21-11. Het was lang geleden dat we onze twee dubbelpartijen in twee sets hadden kunnen winnen. Patrick en Thomas hadden het, in hun eerste set van de tweede match, ondanks mijn waarschuwingen, best moeilijk. Achter het veld stond Ramses goed te coachen en ook de twee meegebrachte vrouwelijke supporters gaven onze tegenstanders een extra boost. De eerste set werd nipt met 21-19 gewonnen en ook de tweede set bleven Wouter en Yannick lang “plakken”. Toch konden onze mannen met 21-15 de wedstrijd naar zich toe trekken. 4-0 na de dubbels en nog geen set verloren, dat was buiten verwachting goed. Tijd voor de enkelpartijen, wat niet altijd ons sterkste punt is. De ouwe mannen Patrick, Frank en ikzelf maakten plaats voor jong talent Arno (B2), Bert (D) en Toon (D).
Bij de eerste match mocht Arno aantreden tegen David. Met twee klassementen verschil leek het echt een gevecht van David tegen Goliath, maar we weten allemaal hoe deze mythe eindigde. In de eerste set had onze plaatselijke reus het bijna aan zijn pan. Hij kon maar nipt met 21-19 winnen. In de tweede set zette hij zich in een Vitesse hoger en won hij vlot met 21-06 van de ondertussen vermoeide David.
In de tweede match mocht Thomas voor zijn derde puntje, van zijn individueel klassement gaan. In de eerste set had hij het behoorlijk moeilijk tegen Tom en won hij met 22-20. Thomas had bij de opwarming een beetje te zot gedaan en begon stilaan rood aan te lopen. Gelukkig had hij net genoeg adem om ook zijn tweede set te winnen, onder het toeziend oog van zijn vader, die ondertussen ook was komen supporteren. 21-16 in de tweede set, een mooie en verdiende overwinning.
Bij de derde match zag Ramses dat er niet veel te winnen was voor hem. Bovendien deed de blessure echt teveel pijn om bij een reeds verloren wedstrijd voor Olympia al teveel risico’s te nemen. Hij liet zijn enkelpartij vallen, ten voordele van Wouter.
Bert mocht het tegen Wouter opnemen en deed meer dan behoorlijk zijn best. Onder luide aanmoedigingen van het thuispubliek, moest hij echter zijn meerdere erkennen met 14-21 en 17-21, maar hij had zijn huid toch duur verkocht.
Als laatste mocht Toon, voor de eerste keer dit jaar, aantreden tegen Yannick. Een duel tussen twee D-spelers. Toon had vorig jaar, met de enkelpartijen telkens een driesetter gespeeld. In de eerste set zag het er niet uit dat het een driesetter zou worden. Droog 13-21 “op de doos” en ook in de tweede set ging het niet echt vlotjes. Op karakter werd er met 23-21 gewonnen en in de derde set was Toon net iets frisser dan Yannick.
Onder luide aanmoedigingen – het was de laatste match die nog bezig was, won hij met 21-14.
Poona won vandaag met 7-1, lang geleden dat we dat nog mee mochten maken. Het werd tot laat in de avond, vroeg in de volgende dag gevierd.
Zie hier enkele foto's genomen door onze thuisfotograaf Arno
Bij het ingeven van de resultaten merkte ik dat de meeste ploegen al minstens twee wedstrijden hadden gespeeld en allemaal minstens één wedstrijd hadden verloren. Dat belooft een spannende competitie te worden..
Jim
Plumula 4H – Poona 3 H : 07/10/12 : 5-3
Derde wedstrijd van het seizoen en we mogen uit naar Plumula, een ploeg die elk jaar in onze reeks zit. Gelukkig altijd in een andere bezetting, anders zou het saai worden.
Om met onze uitwedstrijden niet ineens teveel achterstand op te bouwen, nam ik vandaag een stevig ploegje mee. Met Patrick, Thomas en Frank, kan je altijd naar de oorlog trekken.
Onze tegenstanders voor vandaag waren echter ook niet van de poes. Met Tom (B2), Eric (C1), Lode (C1) en Jan (C2), kregen we een team voorgeschoteld dat, op papier, veel sterker was dan wij.
Een derde van de zaal werd ingepalmd door gillende meiden.
Niet om ons te verwelkomen, maar omdat ze een volleybalwedstrijd (met supporters) aan het afhaspelen waren. Nu zijn er van die omstandigheden waar ik het gegil van jonge vrouwen best op prijs kan stellen ... als ik aan het badmintonnen ben, is dat niet één van die omstandigheden, dan moeten ze stil, braaf en vol adoratie toekijken. Kwatongen zouden beweren dat dit altijd zo zou moeten zijn, .... ik ga hier niet vertellen welke tong ik heb.
De eerste set speelde ik met Frank vlak naast de volleybalsters (+ hun luidruchtige aanhang) en we waren een beetje afgeleid. Bovendien was de zaal behoorlijk glad.
De diesels kwamen moeizaam op gang tegen, Eric en Lode. Beiden heren hadden een hoger klassement dan wij, maar daar schrokken we niet van terug. Nadat ik op 19-18 voorsprong een onmisbare smash keihard in het net had gekeild, werd de set toch nog gewonnen. Als we die set hadden verloren, zou ik het vandaag nog altijd moeten horen van Frank. Hij moest deze set het leeuwendeel van het werk opknappen, want de tactiek van de tegenstander was om hem te laten lopen.
De tweede set verliep vlotter, we gaven de tegenstander niet meer de kans om Frank de marathon te doen lopen en ze hadden geen antwoord op ons spel. We wonnen met 21-9.
Patrick en Thomas hadden het tegen Tom en Jan heel moeilijk. Ze waren nog niet goed op elkaar ingespeeld en de eerste set werd verloren met 21-17. Er werd behoorlijk gezucht en gevloekt op het pleintje naast ons. De tweede set verliep veel spannender en werd zeer nipt met 24-22 verloren.
Tijd om te switchen en nu mochten wij aantreden tegen Tom en Jan. Tom speelde heel sterk op de baseline en Jan kwam goed aan het net storen en aftikken. We speelden een sterke wedstrijd, maar waren geen partij voor beide heren. Verlies met 21-17 en 21-10 was het resultaat.
Patrick en Thomas waren nu wel goed opgewarmd en ingespeeld. Zij begonnen met iets minder gevloek aan hun wedstrijd en dit loonde. Een vlotte overwinning met 21-14 en 21-17 was hun beloning. Na de dubbels stond het dus 2-2.
Patrick moest nog eens een enkelpartij spelen en was blijkbaar heel gemotiveerd. Hij was echt niet van plan om zich te laten afdrogen, door Tom, ondanks diens hoger klassement.
Patrick hield de rally’s kort en lokte zijn tegenstander in de fout. Hij ging heel veel pluimen halen en goochelde af en toe met een aantal demonstratieslagen. Tom wist niet goed wat hem overkwam en Patrick won met 17-21 en 12-21. Puike prestatie.
Thomas mocht tegen Eric proberen opnieuw twee individuele klassementspuntjes bijeen te rapen. In het begin van de wedstrijd was er even discutie over in en out op de baseline en hierdoor ging Lode mee de lijnen controleren. Thomas was een beetje onder de indruk. De ervaring van Eric loodste laatstgenoemde door een zeer spannende wedstrijd. Thomas verloor zeer eervol met 21-18 en 21-19.
Ik kreeg met Lode ook een tegenstander met een hoger klassement voor de kiezen. Lode was ook in het echt een klassement te sterk en voor ik het wist stond ik 18-11 achter. Doordat Lode zijn aandacht even liet verslappen, kon ik terugkomen tot 18-18, maar moest de set toch laten met 21-19.
In de tweede set, was het vaatje leeg en de drops van Lode begonnen echt te zwaar te wegen. Tweede set in het verlies met 21-13. Op mijn waarde geklopt.
Het was dus aan Frank om voor een gelijkspel te zorgen. Hij mocht tegen Jan, die hetzelfde klassement had als hijzelf. In de eerste set zag het er niet zo goed uit, verlies met 21-13.
In de tweede set kwam Frank er meer en meer door, ook aangemoedigd door zijn twee meegebrachte vrouwelijke supportsters. De tweede set werd gewonnen met 21-9.
In de derde set krijste onze dames misschien niet hard genoeg, want deze set en dus ook de hele match voor Poona ging verloren met 21-12. Het was wel een fantastische match om naar te kijken en omdat ze zo lang duurde, stond op het laatste iedereen te supporteren.
Misschien had ik een tactische slechte keuze gemaakt en Frank en Thomas moeten omwisselen, bij de enkelpartijen. Misschien was er dan een gelijkspel uit de bus gekomen, maar dat is allemaal praat achteraf.
Er kon maar één conclusie mogelijk zijn, dezelfde conclusie als de vorige jaren: het is allemaal Frank zijn schuld !!!
Bedankt aan de tegenstanders voor een spannende wedstrijd, bedankt aan de medespelers voor de inzet en aan de twee meegekomen supporters voor de steun.
Jim
Poona 3 H – Antwerp 4 H : 22/10/2012
Mijn goede vriend Frank had het verzuimd om zich, op tijd, in te schrijven voor het tornooi van Bacss, van volgende zaterdag. Dit had als gevolg dat we niet mochten meedoen en dus was het nu een uitgelezen moment, om nog eens te tonen wat we waard waren. We moesten ons niet sparen. De tegenstanders van vandaag waren de mannen van Antwerp, die met vier C1’s kwamen afgezakt. Een stevig ploegje, maar we hoopten om onze thuisreputatie alle eer aan te doen. Patrick en Thomas waren ook van de partij en bij de enkelpartijen kwam onze huisfotograaf Arno, ons ploegje versterken.
In de eerste dubbelpartij mochten Frank en ikzelf aantreden tegen Dieter en Stijn. We kregen nooit echt greep op het spel en maakten veel te veel directe fouten. We werden eenvoudig met 21-15 en 21-15 opzij gezet. Geen verhaal tegen die mannen.
Bij Thomas en Patrick ging het wel beter. Thomas had mijn reserveracketje uitgeleend, om te voelen hoe een perfect bespannen racketje speelt. Bij Thomas speelt zo’n racketje ..... niet erg lang; na een punt of tien had onze woesteling mijn draad al hopeloos naar de klot... geklopt. Ik had 7 euro uitgespaard door niet deel te nemen aan het tornooitje, nu koste mijn ploegmaat me 16 euro, voor een nieuwe besnaring. Thomas nam snel zijn eigen racket en met Patrick aan zijn zijde wonnen ze hun match makkelijk met 21-15 en 21-16, tegen Bruno en Hans.
De tweede dubbel mochten wij tegen Bruno en Hans. Omdat Frank en ik niet veel moeten onderdoen voor Patrick en Thomas, in dubbel, hadden we goede hoop om deze match wel tot een goed einde te brengen. De eerste set ging nipt verloren met 21-19, maar in de tweede set stonden we opnieuw nergens. Verlies met 21-13 en beiden behoorlijk pissed toen we van het veld wandelden.
Eén van onze “supporters” vond het bovendien nodig, om op dat ogenblik, met een sardonisch lachje op te merken “blijkbaar is vierde provinciale toch niet zo gemakkelijk als het lijkt”. Gelukkig ben ik een vredelievend, beschaafde mens, totaal zen, anders had deze jongen zijn tandjes mogen bij elkaar gaan zoeken, op de grond van de sporthal.
Ik was teveel bezig met binnensmonds te vloeken en mijn adrenaline aan het kanaliseren, om te zien dat ook Thomas en Patrick hun wedstrijd aan het verliezen waren. Na de eerste set met 21-17 gewonnen te hebben, moesten ze de duimen leggen in de tweede en derde set, die ze met 17-21 en 16-21 verloren.
Tijd voor de enkelpartijen en ons geheim wapen, Arno. Hij deed waar hij voor was aangetrokken, zijn match winnen met 21-17 en 21-13.
Om tactische redenen hadden we Frank als tweede man uitgespeeld, maar ook de tegenstanders hadden een beetje gefoefeld met de ware sterkte van hun ploegje. De iets minder sterke Bruno mocht het tegen Frank opnemen. Frank was in de eerste set nog teveel bezig met de verloren dubbelpartijen. De eerste set verloor hij kansloos met 07-21. De tweede set was hij wakker, maar verloor hij nipt met 21-19.
Tijd voor “the battle of the youngsters”; de twee Benjamins van elke ploeg mochten tegen elkaar spelen. Hierbij moest onze Thomas nipt de duimen leggen tegen Hans, een kerel van de provinciale jeugdselectie, die we al op veel tornooien hadden zijn rondlopen. 15-21 en 19-21 was het nipte verlies voor onze jongen en zo was ook de wedstrijd voor de Poona al verloren.
Ik was vast van plan om mijn huid duur te verkopen en de frustraties om te zetten in positieve energie en me het schuim op de mond te spelen. In de eerste set werd ik professioneel afgehouden en rondgetikt; verdict 21-14 verlies. Ik moest dus van tactiek veranderen om een ander resultaat te behalen en een ander resultaat was ook mijn prijs : een rammeling met 21-05 om mijn oren, waaruit stilaan stoomwolkjes uit verschenen.
Gelukkig was er nog de après-badminton en de zachte schouders van Gwenny, om op uit te huilen. Na een paar theetjes en een Pisang-Ambon, kwamen we tot de enige juiste conclusie van de avond : Het was allemaal de schuld van de Frank !!!!
En hier zijn de resultaten :
Jim
Poona 3 H – Waverse 2 H : 19/11/2012
Na een desastreuze start van het seizoen stonden we, voor aanvang van deze wedstrijd, op een laatste plaats.
Vandaag mochten we, tegen Waverse, thuis spelen. Waverse had slechts één puntje meer dan ons gesprokkeld dus we konden, bij winst, een gouden zaak doen.
Patrick liet, kort voor de wedstrijd, weten dat hij niet kon spelen wegens ziekte, dus moesten we beroep doen op Arno, om in te vallen. Nick kon er niet op tijd zijn, om mee te starten met de dubbels, maar wou wel een enkelpartij meespelen. Van onze D-spelers was vandaag enkel Bert beschikbaar.
Wak Waver kwam met één C1 speler (Roel) en de rest waren allemaal C2-spelers. We hadden, op papier, een sterkere ploeg.
Arno speelde samen met Thomas tegen Roel en Maxim. Onze Poona- Boys namen een voorzichtige start, te voorzichtig zelfs, want ze kregen de eerste set met 21-19 op hun broek. Gelukkig geraakten ze een beetje op elkaar ingespeeld en konde ze op tijd het tij leren met 21-17 en 21-15. Frank en ikzelf begonnen zeer gemotiveerd aan onze wedstrijd. Eindelijk nog eens tegenstanders met hetzelfde klassement als onszelf. Onze jonge tegenstanders Nathan en Bregt, warten in het begin een beetje onder de indruk van deze oude venten. Ze verloren, ondanks gesupporter van de meegereisde fans, hun eerste set met 21-13. De tweede set gingen ze goed mee tot 8-8, maar dan werd er een klein kloofje geslagen en konden we de wedstrijd uitspelen met 21-15.
De tegenstanders deden een wissel bij de duo’s, waardoor Roel, nu samen met Bregt opnieuw tegen Arno en Thomas moesten spelen. Deze wissel werkte bijna goed, want onze jongens hadden het opnieuw zeer lastig. Met 22-20 en 21-19 winst, kan met niet echt van veel overschot spreken. Frank en ikzelf hadden Maxim en Nathan goed onder controle. We kwamen nooit echt in de problemen en wonnen met 21-12 en 21-17. Het enige nadeel was dat Frank zich op het einde van de dubbelpartij kwetste, waardoor hij zijn geplande enkelpartij niet kon spelen. Bert mocht bij de enkels voor hem invallen.
We stonden dus, na de dubbelpartijen, 4-0 voor. Eén enkelpartij winnen, was dus voldoende voor de volle winst.
Arno mocht tegen Roel en zoals altijd, starte hij als een diesel. Dit keer sputterde de motor ook nog een beetje en in de eerste set kwam hij 15-20 achter te staan.
Tijd om een tandje bij te steken (en van dat tandje zou hij de volgende week heel veel last krijgen). Bovendien sloop bij Roel de overwinningsangst in zijn spel. Arno sleepte zowaar een 23-21 overwinning uit de brand. Dit was voor Roel een zware mentale klap en hij verloor de tweede set kansloos met 21-09.
Nick mocht zijn enkelpartij spelen tegen Nathan en had vooral in de eerste set behoorlijk wat last met diens spel. Het werd een vlotte overwinning met 21-18 en 21-13, in het voordeel van Nick.
Thomas schoot het beste uit de startblokken, bij de enkelpartijen. Hij won de eerste set vlot met 21-10. Het gevaar bij Thomas is dat, als hij denkt dat alles vlotjes gaat, hij roekeloos begint te spelen. De tweede set was veel spannender, maar won hij met 21-18. Weer een puntje bij, voor zijn individueel klassement.
Bert moest het opnemen tegen Maxim, een tegenstander die één klassement hoger ingeschaald stond. In de eerste set was hij daarvan onder de indruk en verloor hij met 13-21. Maxim liet in de val van de onderschatting en Bert bleef aanklampen. Hij won de tweede set met 21-19. In de derde set kwam de match- en tornooi-ervaring van Maxim bovendrijven en won hij met 15-21. Op deze manier zorgde hij voor het eer-reddend puntje, want Poona won deze wedstrijd met 7-1.
Toch een puike prestatie van Bert.
We deden een goede zaak in het klassement en staan opnieuw in het midden van de rangschikking. Met een beetje meeval, als de onderlinge uitslagen wat meevallen, spelen we op 14/12/2012 onze laatste wedstrijd, voor de feestdagenstop, voor de voorlopige derde plaats.
Na deze overwinning, konden we nog eens echt vieren in het café ... en dat deden we dan ook, tot het klokje mooi in het wit stond.
En ... oh ja, voor ik het vergeet, .... dat ene tegenpuntje, dat was allemaal de Frank zijn schuld.
De huidige rangschikking :
Jim
Baccs - Poona 3 H : 14/12/2012 2 -6
Jim, die gewoonlijk het verslag verzorgt van H3, was vandaag een beetje humeurig.
Toen hem gevraagd werd naar een kort verslag kregen we het volgende antwoord : "Denk je dat ik altijd tijd heb, om de flauwe plezante uit te hangen ? We zijn gewonnen, joepie !!!" einde citaat.
In bijlage de uitslag van de wedstrijd.
Poona 3 H – Berlaar 3 H : 14/01/2013
Vandaag was het de eerste wedstrijd van de terugronde en we mochten tegen, de voorlopig laatsten, in het klassement spelen. In de heen ronde hadden we er nipt van verloren, dus we waren gebrand op weerwraak.
We konden vandaag niet op Patrick rekenen; hij was gaan skiën. Hij had beter thuisgebleven want deze nacht viel er een heel pak sneeuw uit de Antwerpse lucht.
De tegenstanders kwamen met twee C1’s en twee C2’s afgezakt. Ook “good old” Aloïs was van de partij.
Arno vormde dit keer een dubbel met Thomas. Ze mochten, tegen de twee reuzen van Berlaar, Jeroen (C1) en Ward (C2). Het werd een zeer evenwichtige partij. De eerste set werd gewonnen met 21-19. De twee set werd gewonnen met 21-16. Niet veel verschil, maar toch een verdiende overwinning.
Frank en ikzelf mochten onze eerste partij tegen het jong geweld (Jens) en de ervaringsdeskundige (Aloïs). De eerste set verliep ongemeen spannend, maar het feit dat een paar van onze jeugdspelertjes waren blijven supporteren en dat er ook in de kantine voor ons werd gesupporterd, door een mooie blonde met blauwe ogen en een oude lelijke vent met een grote pint in zijn hand, leverde winst op, tijdens de verlengingen : 24-22.
In de tweede set kwamen we snel 4-0 achter en het leek “weer zo’n wedstrijd” te worden, maar dan keerde de wedstrijd. We begonnen agressiever te spelen en wonnen de tweede set vrij gemakkelijk met 21-11.
Twee – nul voor, na de eerste twee partijën en geen set verloren, dat was zeer goed, tijd om de koppels te wisselen.
Arno en Thomas maakten er, in hun eerste set tegen Alois en Jens, een echte thriller van.
De eerste set werd gewonnen met 30-28 ! We voelden mee met Aloïs en Jens, die twee keer, in een eerste set, met verlengingen de duimen moesten leggen (Frank en ik kennen het gevoel). De tweede set verweerden ze zich nog moedig, maar moesten zich met 21-11 gewonnen geven.
Frank en ikzelf kregen in de eerste set, tegen Jeroen en Ward, een behoorlijk pak slaag. 21-10 op ons dak. Doordat ik mijn pluimen maar “half terrein” terugbracht, speelden we recht in de kaart van deze twee grote mannen, die het zeer gemakkelijk kregen om de pluimen naast onze oren weg te kloppen. Nog enkele individuele foutjes van Frank erbij en het feest was compleet. Er werd behoorlijk gevloekt en getierd op elkaar en dit gaf voldoende punch voor de tweede set, die we gemakkelijk met 21-11 wonnen.
In de derde set bleef het gelijk opgaan. We lieten onze tegenstanders meer bewegen maar zij hadden ook enkele gaatjes in onze verdediging gevonden. Uiteindelijk wonnen we nog met 21-19. Een drie-setter winnen met twee punten verschil, een unicum voor deze twee wapenbroeders.
Arno mocht zijn eerste enkelpartij, tegen Jeroen. Het klassementsverschil was duidelijk en Arno maakte zijn wedstrijd op professionele wijze af met 21-17 en 21-15.
Nick, die niet op tijd in Mortsel geraakte voor de dubbelpartijen, maar wat graag meespeelde tijdens een enkelpartij, moch het opnemen tegen Aloïs. Aloïs had niet echt hetzelfde enthousiasme om een enkelpartij te spelen. Na de eerste set verloren te hebben met 21-07 gooide hij, vermoeid, de handdoek in de ring. De tweede set was dus een opgave en 21-0 voor Nick.
De twee jeugdigste spelers, Thomas en Jens, mochten het onder elkaar uitvechten. Ik had in de heen ronde nog nipt tegen Jens gewonnen, maar Thomas toonde dat hij, in enkelspel, een klasse beter is dan mezelf. Hij won vlotjes met 21-14 en 21-11.
In het laatste enkelspel stond ik opgesteld, maar ik had tijdens de dubbels wat last van mijn enkels en mijn rug. Bovendien moest ik de volgende zaterdag het Patattentornooi meespelen en ik wou geen risico nemen. Ik liet me vervangen door Toon, die zeer graag nog eens een matchke meepikte.
Zijn tegenstander Ward, was op papier iets sterker (één klassement hoger) maar daar liet Toon zich niet door afschrikken. De eerste set ging vlot met 21-15 in zijn voordeel.
In de tweede set ging hij in een negatieve flow en kreeg hij 10-21 om de oren.
De derde set werd zwaar bevochten en kon Toon nipt met 21-19 naar zich toetrekken. Proficiat, goed gespeeld !
De eerste 8-0 voor Poona stond op toernooi.nl, er werd vandaag geschiedenis geschreven.
Het feit dat twee driesetters, in de laatste set, nipt met 21-19 werden gewonnen en dat het geluk aan onze kant stond bij de verlengingen in de eerste set, vergeten we graag snel.
Het is zeer lang geleden dat we nog zo overtuigend gewonnen hebben en we moesten daarvan genieten.
Door de sneeuwbuien, waren we verplicht om in Den Drab te blijven, om de sneeuw uit te zitten. Oh wat jammer dat het bleef sneeuwen .... Het klokje van Den Drab stond ook diep in het wit (zoals de straten buiten) toen we de deur achter ons dichtsloegen.
Klik hier voor enkele foto's genomen door onze huisfotograaf Arno
Jim
Olympia 1H - Poona 3 H : 26-01-2013
Toen ik op het zeer onchristelijke uur van 09.00 h toekwam, aan de sporthal van Borgerhout, moest ik constateren dat er zeer weinig parkeerplaats was . Bovendien waren de schaarse parkeerplaatsen, in de buurt, betalend.
Parkeergeld betalen, in mijn eigen stad, waar ik gemeentebelasting betaal en waar een deel van mijn personenbelasting naar toe gaat, ik zal nooit echt aan wennen aan dit onrecht.
Het stelletje geactiveerde werklozen, dat zichzelf parkeerwachter noemt, omdat ze een mooi rood vestje krijgen, is meestal zeer actief rond sporthallen en winkelcentra. Ik wou geen risico nemen, om een boete aan mijn broek gesmeerd te krijgen.
Ik vertik het, om meer dan 2.5 euro in een parkeerautomaat te steken en met deze inzet kreeg ik een lottobriefje uitgeprint, dat me recht gaf om mijn wagen, in mijn eigen stad, tot 11.39 h te parkeren (onthoud dit uur zeer goed).
De wedstrijd van vandaag was belangrijk. Olympia stond, voor aanvang van deze wedstrijd, op de tweede plaats, met twee punten voor op Poona. Bij winst kwamen we op een gedeelde tweede plaats, maar zouden we effectief tweede staan, in de rangschikking, met een beter saldo, op gebied van het aantal gewonnen wedstrijden.
Olympia kwam met hun vier C2 spelers. Ik had met Arno (B2), Patrick (C1) en Thomas (C2) en mezelf (C2), een op papier, sterkere ploeg mee. Frank kon niet van de partij zijn, omdat hij deze ochtend mesjes aan de man moest brengen.
Door de barre weersomstandigheden, kwamen een aantal spelers wat later afgezakt en begonnen onze wedstrijden effectief om 09.30 h, ipv de vooropgestelde 09.15 h.
In de dubbelpartijen zijn Ramses en Ken zeer gevaarlijke tegenstanders en ze hebben nog bijna geen dubbels verloren.
In de eerste wedstrijd, streed ik aan de zijde van Arno, tegen beide heren. Ze hadden al snel door dat ze op de zwakste schakel moesten spelen (ondergetekende) en zo vroeg in de ochtend, had ik nog onvoldoende verweer. Doordat Arno en ikzelf, in competitieverband, nog niet veel met elkaar hadden gespeeld, was het bij ons even zoeken. Het werd 21-15 en 21-16 voor de tegenstander en op geen enkel moment in de wedstrijd konden we aanspraak maken op de overwinning.
Patrick en Thomas waren wel beter wakker. Zij zetten David en Tom eenvoudig opzij met 21-12 en 21-13.
Daarna wonnen zij hun wedstrijd tegen Ramses en Ken met dezelfde cijfers, als dat wij van hen verloren hadden. Dit hadden onze tegenstanders dan weer niet verwacht.
David en Tom bleken geen partij te zijn voor Arno en mezelf. We wonnen eenvoudig met 13-21 en 16-21. In de tweede set hielden ze nog behoorlijk stand, maar een gewonnen zeer lange rally toen we met 14-15 achterstonden, brak hun weerstand finaal. Het was toch een aangename wedstrijd.
We kwamen uit de dubbelpartijen met een 3-1 voorsprong en omdat we met een beter klassement kwamen afgezakt, hadden we er alle vertrouwen in dat we deze wedstrijd, winnend naar ons toe konden trekken.
Omdat er vier terreinen vrij lagen en het ondertussen al 10.30 h was geworden, voordat de enkelpartijen konden beginnen, vroegen we om de enkelpartijen tegelijk te kunnen spelen, zodat we nadien nog de tijd zouden hebben om een douche te nemen en iets te drinken, alvorens naar onze auto’s te moeten spurten. Dit voorstel werd vriendelijk, maar beslist verworpen.
In de eerste wedstrijd moest Arno, in zijn oude club, het opnemen tegen Ken, die zelf dacht dat hij als kanonnenvlees werd uitgespeeld. Hij was echter vast van plan om Arno waar voor zijn geld te geven. Hij won de eerste set met 19-21. Onze diesel won de tweede set met 21-19, maar hij kreeg geen vat op het spel van Ken, welke tactiek hij ook gebruikte. Zelfs de aanwijzingen van Patrick bleken niet te werken. In de derde set was de veer bij Arno gebroken en verloor hij met 21-10. Ik denk dat Elke behoorlijk wat oplapwerk moest doen, deze namiddag, om deze pil te doen doorslikken.
Toch een pluim voor Ken, voor deze goede prestatie.
Patrick won zijn enkelpartij overtuigend. Na in de eerste set rustig met 21-17 te winnen, trok hij de gashendel een beetje meer open en won hij de tweede set met 21-06.
We konden dus al niet meer verliezen en we zouden de overwinning en de daarbij behorende tweede plaats veroveren als Thomas of ikzelf hun enkelpartij zouden winnen.
Ramses, die een oud Poona-lid is, wilde ons dit plezier echter niet gunnen. Hij is dit jaar zeer goed bezig in de enkels en de dubbels en gaf Thomas, die nog een beetje last had van een voetblessure, geen kans. Het werd 21-14 en 21-14, voor Ramses.
Ik werd opgehouden om mijn partij te kunnen aanvangen door de driesetter van Arno en kon mijn wedstrijd maar aanvangen rond 11.15 h. Omdat ik het vertikte om nog extra geld in de meter te gaan steken, had ik drie mogelijke scenario’s :
- David van het kaske naar de muur spelen, op 20 min tijd.
- Eieren voor mijn geld kiezen en de wedstrijd verliezen in een gecontroleerde tijdsspanne.
- Vechten voor de eer van mijn ploeg en de eer van Poona. Mezelf kromlopen om op zoek te gaan naar dat ene puntje dat voor mezelf en de ploeg absolute glorie zou betekenen. In dit scenario liep ik altijd de kans om toch te verliezen (want David is een goede C2) en liep ik het risico dat de rode gestapo mij alsnog een boete kon geven.
Het eerste scenario werd het niet.
Ik ga niet verklappen welk ander scenario ik heb gekozen, maar toen ik mijn sportzakje zonder mezelf te douchen en zonder iets te blijven drinken, om 11.38 h in mijn autokoffer stak, met 21-06 en 21-15 verlies, kon ik alleen maar (met de glimlach) vaststellen dat ik de perfecte wedstrijd had gespeeld.
Het duel eindigde dus op een 4-4 gelijkspel. We hadden dan wel één set meer gewonnen en drie puntjes meer gehaald over de hele wedstrijd. Toch zal Olympia deze wedstrijd meer als een overwinning ervaren. Ze blijven
tweede, met twee punten voorsprong op onze ploeg.
Jim
Waverse 2H – Poona 3H : 09/03/2013
Vandaag konden we ons, mathematisch, verzekeren van het behoud in vierde provinciale.
We moesten een gelijkspel behalen, tegen Waverse, die momenteel voorlaatst staan.
Wijzelf staan op de derde plaats dus een resultaat dat punten opleverde, moest haalbaar zijn, al is een verplaatsing altijd wat moeilijker.
Bovendien konden twee van onze basisspelers niet spelen, wegens professionele verplichtingen. Thomas had geen verlof gekregen van zijn baas en Frank stond letterliik poen te scheppen, met een lot shoppen, die hij op de markt aan de man bracht.
Ook bij de gewone vervangers, waren er hier en daar wat probleempjes, maar ik vond nog twee supergemotiveerde invallers nl. Bert en Eddy.
Nadat het licht in de zaal was ontstoken, konden we in een apart zaaltje, met zes veldjes, die we helemaal voor onszelf ter beschikking hadden, onze wedstrijden spelen.
De tegenstanders hadden zelfs twee supporters mee, die een hels kabaal maakten.
Onze tegenstanders waren allemaal C2’s, dus we moesten, op papier, minstens gelijk kunnen spelen.
Het tactisch plannetje was vrij simpel. Ik zette me bij Patrick, om te proberen twee dubbels te winnen en hopen dat Eddy en Bert, minstens één dubbeltje uit de brand zouden slepen.
Bij de enkelpartijën moest er dan slechts één partij of twee gewonnen worden, om gelijk te spelen (of zelfs te winnen).
Patrick had nog wat last van een anti-biotica-kuur, die hij net had afgerond. Ik had last van een antibioticakuur die ik net begonnen was, voor de behandeling van een ontstoken spinnenbeet.
Mijn poging om thuis spiderman-gewijs over het plafond te kruipen, had me bovendien nog wat extra blauwe plekken opgeleverd.
Onze invallers hadden zich optimaal voorbereid. Bert was extra vroeg gaan slapen, Eddy had het (bij hoge uitzondering) net iets later gemaakt, maar was na 22.00 h overgeschakeld op Perrierkes.
We hadden dus een meesterlijk tactisch plan, een min of meer goede voorbereiding, het kon niet fout gaan.
In de eerste match mocht ik en Patrick, tegen Bregt en Maxim. Het was een gevecht tussen oud (wij) en jong (zij). De eerste set wonnen we nipt met 21-18, in de tweede set waren we de Poona-boys naar adem aan het happen, door de medicatie en verloren we met 21-18.
Door de ervaring, konden we onze wedstrijd toch naar de hand zetten, met 21-15.
Eddy en Bert hadden, tegen Nathan en Dirk, geen vuist kunnen maken en verloren hun wedstrijd met 21-11 en 21-14. Er was een licht zelf-kritisch gevloek te horen op de bank, van Poona zijde, over het geleverde niveau, maar van deze wedstrijd heb ik zelf niets gezien, dus kan ik er ook niet over oordelen.
In de tweede match hadden we tegen Nathan en Dirk iets minder tegenstand. We wonnen onze wedstrijd met een lichtjes gevlijde 9-21 en 16-21 scores, maar uiteindelijk een verdiende overwinning.
Bert en Eddy openden in hun tweede dubbelpartij vrij desastreus met 21-10. In de tweede set, begon de diesel echter aan te slaan en geruime tijd stonden ze 5 punten voor. Op “money-time” kregen ze echter, wegens onverklaarbare reden, de bibber (overwinningsangst ?) en gaven ze de set en dus ook de match uit handen met 21-19. Jammer, ze verdienden minstens één set in deze match.
Het plannetje stond dus nog min of meer overeind. Gewoon twee enkelpartijen, liefst drie winnen, voor een goed resultaat.
Omdat we zes pleinen ter beschikking hadden en toch liefst ruim aandacht hadden, voor de après-badminton, verkozen we om al onze enkelpartijen allemaal tegelijk te spelen.
Omdat ik zelf speelde, kon ik de andere partijen slechts uit mijn ooghoek volgen (en door het gevloek en getier).
Patrick deed wat van hem verwacht werd, hij won zijn enkelpartij, met 21-17 en 21-19, wat toch iets nipter was, dan hij zelf had gehoopt, maar het resultaat telt..
Ikzelf speelde tegen de 10 jaar oudere Dirk, meestal is het leeftijdsverschil andersom.
Het begin van de wedstrijd verliep vlotjes en gelijk tot 12-12 en toen ..... was de adem op. Mijn wedstrijd ging verloren met 21-16 en 21-09. Echt jammer van de medicatie, want ik had Dirk echt graag wat meer tegenstand geboden. Hij speelde de wedstrijd prima uit en maakte gebruik van mijn ademnood. Complimenten, goed gespeeld.
Het gevloek en getier dat ik hoorde op de andere veldjes was jammer genoeg van mijn wapenbroeders, van deze dag.
Eddy speelde een verdienstelijke wedstrijd tegen Nick, maar moest met 21-15 en 21-10 de duimen leggen. Hij had zich dus eigenlijk beter gisteren gewoon pottendarm-dicht gezopen, want ondanks zijn voorbeeldig gedrag gisterenavond, wist hij vandaag geen wedstrijd te winnen. Zoveel zelfopoffering en Spartasiaanse discipline en waarom eigenlijk ? Waarom ? Toch bedankt voor de moeite.
Bert was in iets mindere doen, dan afgelopen donderdag, toen hij ook een enkelpartij speelde en daar veel goede dingen liet zien. In zijn enkelpartij ging het net iets minder vandaag en hij moest de duimen leggen met 21-10 en 21-13. Toch telkens dubbele cijfers, tegen een hoger geklasseerde tegenstander, daar moet men niet verlegen om zijn.
We moesten in het cafetaria ons verdriet verdrinken, om de 5-3 nederlaag, maar echt veel of echt lang verdriet hebben we niet gehad.
Jammer dat we ons doel niet hebben kunnen bereiken, maar over de 8 matchen gezien, was Waverse inderdaad net iets sterker.
Volgende keer beter. Bedankt aan alle medespelers.
Jim