Een moeilijk seizoensbegin ...
Vol goede moed en nog heerlijk voldaan (té voldaan?) van de
mosseltjes in witte-wijn saus en het fijne gezelschap van vorige
zaterdag, vatten we een nieuw seizoen aan. De ploeg, ons
"dreamteam", blijft dezelfde als het vorige seizoen: Birgit, Inez en
Karine (met Veerle als reserve) vormen het ladies-compartiment. Arno,
Koen en Eddy (met Yves als reserve) vertegenwoordigen het mannenblok.
Voor de eerste ontmoeting moet Eddy met een kleine
spierblessure
verstek laten; ikzelf sukkel nog met de naweeën van een lichte
achillespeesblessure, zodat Yves de 2de HE speelt.
De tegenstanders van Oelegem kennen we niet; we hebben er nog nooit
tegen gespeeld. Ze komen met twee B2's (dame en heer) en twee
C1's (ook dame en heer).
Het HD (Arno en Koen) begint gelijkopgaand, maar we blijven
geconcentreerd tot die van Oelegem meer en meer in de fout gaan.
Poona wint vlot met 21-19 en 21-13.
Het DD (Birgit en Karine) verloopt eerder frustrerend: veel balletjes
net buiten, net in het net, gespeeld met de kader, .... kortom, en dat
ga je me hier nog horen vertellen, typische begin-seizoens-problemen:
geen voorspanning op het gepaste moment resulteert in "net te laat" bij
de shuttle zijn wat dan weer resulteert in een slag die niet in
evenwicht geslagen wordt met als gevolg de hoger vermelde
"net-niet-ballen". Poona verliest nipt met 19-21 en 17-21.
Het DE wordt gespeeld door Birgit en Inez. Ook hier bij
Birgit
begin-seizoens-fenomenen. De B2-tegenstand is sterk, toch weet
Birgit met haar scherpe netdrops een aantal mooie punten te maken.
Oelegem wint met 12-21 en 7-21. Inez begint maar
half-opgewarmd aan haar partij (8-21). In de 2de set laat ze
zien
dat het niveauverschil met C1 niet zo groot meer is. Ik denk
dat
er dit seizoen, mits een goede opwarming en wat meer spelroutine na de
lange badmintonvakantie, wel enkele C1-dames aan zullen moeten geloven.
De 2de set eindigt op 17-21.
Arno speelt een zeer goede wedstrijd. De eerste set is het
achtervolgen geblazen. Sven van Oelegem weet geregeld te
scoren
met netdrops rechtdoor. Maar onze Arno is niet van gisteren
en
vindt een antwoord; in money-time gaat hij "erop en erover" om de set
met 21-18 te winnen. Om een of andere reden (tegenstander
staat
nu aan de "slechte" kant van het net?) weet Sven in de 2de set geen
shuttle meer goed te raken: 21-10. voor Arno. Yves speelt
voor
het eerst sinds héél lang nog eens een wedstrijd
met
inzet. Hij klopt de C1 van Oelegem, die zeer vaak in de fout
gedwongen wordt, met sprekend gemak: 21-10 en 21-15. En, geen
al
te stijve spieren de dag erna, Yves? Alvast bedankt voor de
invalbeurt en ... de overwinning! Zowel Arno als Yves hebben
hiermee hun eerste competitiepuntje binnen.
De oplettende lezer heeft ondertussen braaf meegeteld en weet dat de
tussenstand nu, zoals zo vaak, 3-3 is. De mixen zullen,
zoals
zo vaak, bepalen wie de ontmoeting wint.
Arno en Karine spelen de eerste mix (tegen de 2 B2's). De
eerste
set eindigt spannend met 18-21; raar maar waar, maar in de 2de set
komen die van Poona er bij wijze van spreken niet meer aan te pas:
begin-seizoens-probleem? Deze set eindigt op 12-21.
Inez en
Koen geven de 2 C1's partij. De 1ste set gaat nipt naar
Oelegem
met 19-21. Tijdens de 2de set hebben wij tot aan 18 de
leiding,
maar dan slaat ook bij ons het "begin-seizoens-probleem" toe in de vorm
van enkele slecht beoordeelde ballen die net op de lijn vallen, een
domme smash in het net (net te laat vertrokken en niet in evenwicht),
.... die van Oelegem zijn heel blij dat ze ook de 2de set met 19-21, en
dus ook de ontmoeting met 3-5 nipt winnen. Toch een
welgemeend
proficiat voor Oelegem en afspraak in het voorjaar in Broechem voor de
revanche, want het had deze keer (cfr. DD en 2de mix) ook helemaal
andersom kunnen zijn.
Achteraf wordt, zoals in de beste Poona-traditie, de tegenstander een
drankje aangeboden in onze sporthal. Wist je dat deze
gewoonte
ooit door Poona ingevoerd werd? Ik ook niet, maar
vermoedelijk
weet "de Willy" hier nog alles over...
Naar goede gewoonte zijn er weer enkele foto's. Dit seizoen
zullen we alle foto's van elke ontmoeting in een (klein) albumpje
samenbrengen; zo gaat er niets van Arno's en anderen kunstig "klikwerk"
verloren. Klik maar eens op deze foto...
Gelukkig kunnen we ons volgende zondag al proberen te herpakken in
Herenthout.
Koen.
Al een tikkeltje beter ... eerste puntje binnen ...
Op een zonnige zondagavond naar Herenthout. Dat betekent alvast
"voorbij
de Gust in Emblem rijden"... maar deze keer zonder Arno: "Hij komt wel
met de
Christiaan..." [Groeit hier iets moois? Een nieuwe Poona-quiz?].
De tegenstand is gelukkig niet meer 't Heurtuits Dropke 3G, want die
werden vorig
jaar kampioen en akteren nu in 2de. Wij spelen met
Karine, Inez, Arno en Koen. De tegenstanders stellen bij de
heren
een B2 (Bjorn, een oude bekende van Arno) en een C1 (Tom) en bij de
dames een C1 (Els) en
een C2 (Mireille) op. Haalbare klassementen, maar het seizoen
is nog
steeds
oh zo jong.
Arno en Christiaan (onze enige luidop mompelende supporter) arriveren
netjes op tijd; toch hadden we al een sms'jes en een telefoontje
gepleegd, maar er bleek een probleem met hun links/rechts-aanvoelen.
Of was het de GPS?
Stillekesaan begint de ontmoeting: snikhete zaal, Diamond-shuttles en
vervelende blauwe (!) basketballijnen die in de buurt van de ook al
blauwe badmintonlijnen lopen.
Het dames dubbel begint voorspoedig: 10-21 in de eerste set.
De
tweede set gaat ook de goede kant op, tot de machine bij onze ladies
begint te haperen (21-19), tot groot ongenoegen van onze
supporter-secretaris, en ze alsnog een derde set moeten spelen in
deze tropische zaal. Nu ja, op een druppeltje zweet meer of
minder komt het vanavond toch niet aan. De derde set wordt
vlot
gewonnen met 16-21. Proper gedaan, meisjes!
"En toch kan er tacitisch hier en daar nog wat aan het positiespel
geschaafd worden, zodat het eigenlijk nog beter kan" [dixit de
trainer-coach, maar heb ik dat vorig seizoen ook al niet eens
geschreven?].
In het heren dubbel lopen we enkele punten uit, maar bij 19-19 wordt
het toch nog heel spannend. Poona verliest met 24-22. De
tweede set verloopt gelijkopgaand. Dan wordt het 20-16 voor 't Dropke
en schieten we wakker. In één ruk
wordt het 20-19. Onze volgende service moet goed zijn... maar
dan gebeurt
het
ondenkbare. Nog nooit sinds het rally-point systeem in voege
is, heeft uw
dienaar al een wedstrijd verloren op de service. Maar voor
alles
moet er een eerste (en hopelijk laatste) keer zijn: de service belandt
netjes op de witte netrand en match verloren! Dedju, dedju,
dedju.... Koen is een 'oen! En eigenlijk dacht ik nog: hij
moet niet al te scherp zijn, met een beetje marge erover is goed
genoeg.... stom stom stom. Natuurlijk hadden we dan nog
altijd een derde set moeten spelen!
Arno speelt eerste man en mag het opnemen tegen Bjorn, een gerodeerde
B2-speler. Omdat ikzelf ook aan de bak moet, heb ik weinig
gezien van deze match, maar de uitslag en de houding van den Arno
achteraf waren duidelijk. Alle hoeken van het veld gezien,
zeker? Als de tegenstander beter is, dan is er niet veel aan
te doen: 21-11 en 21-8 is het harde verdict. Arno
blijft op één punt.
Ondergetekende speelt de tweede single tegen een C1. Het is
te voelen dat het mijn allereerste enkelspel-wedstrijd sinds juli is:
slechte timing, verkeerde opties, geen footwork, .... kortom, enkel wat
meer
ervaring (en toch ook wel de koelbloedigheid in de tweede set bij 20-16
voor Herenthout) hebben mij erdoor gehaald: nipte overwinning met 20-22
en 20-22 en, ook belangrijk, geen competitiepunten verloren.
Deze keer speelt Karine eerste dame: ze badmintont aardig mee met deze
hoger geklasseerde Els, maar er vliegen net iets teveel van haar
shuttles
voorbij de achterlijn. Toch een hoopvol teken voor de rest
van het seizoen: 21-15 en 21-17.
Inez pakt het verstandig aan tegen Mireille. Ze haalt het,
ondanks nog een aantal onbegrijpelijke missers, vlotjes met 17-21 en
11-21. Ook Inez heeft haar eerste competitiepuntje binnen.
De immer aandachtige lezer heeft het weeral in de gaten... tussenstand
3-3! Mixen...
Naar goede gewoonte wisselen we bij de mixen van plaats vergeleken bij
de enkelspelen. Inez en Koen spelen dus eerste mix; Karine en
Arno tweede. Inez en Koen proberen om de sterke Bjorn zoveel
mogelijk uit de wedstrijd te houden. Dit lukt in het begin
vrij
aardig, maar de tegenstand weet gepast te reageren. Wij
lijden
nog steeds aan het "begin-van-het-seizoen-syndroom" met nu en dan een
grove misser. "Goed meegespeeld, maar er had meer ingezeten",
is
een terechte conclusie: 21-15 en 21-18. Karine en Arno spelen
het
heel wat vlotter uit, alhoewel de gastheer bij momenten over en weer
blijft hollen en shuttles terugslaan. Verdiende en duidelijke
winst met 14-21 en 9-21.
Hiermee eindigt deze ontmoeting op een 4-4 gelijkspel.
Maar er zat ook deze keer meer in (cfr. HD, DE1, GD1).
Iedereen kan tevreden gaan uitdampen onder de douche en de cafetaria
intrekken om het vochtverlies te compenseren en er ene te drinken op de
gezondheid van die van 't Dropke.
Pas helemaal op het eind (na zijn 2de Hoegaerden?) bedenkt den Arno dat
hij vergeten is om foto's
te trekken. Hij leeft zich dan maar uit in de cafetaria, doet
beroep op de dienster met dienst en
orakelt de top 4 van de leukste momenten van deze avond:
1. de eerste Hoegaerden
2. de tweede Hoegaerden
3. de derde Hoegaerden (nu weten we waarom hij met een chauffeur komt!)
4. de gewonnen mix-wedstrijd
Over de minst leuke momenten, rept hij met geen woord...
En het fotoalbum van deze ontmoeting dan? Wel, er is precies
één gelukte foto.... die je hieronder kan
bekijken.
Koen.
Sterk team die van Beerse!
Onder een sjiek opkomende volle maan, is Inez de chauffeur naar
Beerse; Koen speelt voor GPS en stuurt de car even de verkeerde kant
op. Toch zijn we ruim op tijd in de gezellige, maar raar verlichte,
sporthal van Beerse.
Vandaag spelen we met Veerle (eerste invalbeurt van
het seizoen), Inez, Arno en Koen tegen een team waar we in 15 jaar nog
nooit tegen gespeeld hebben. Niet moeilijk, natuurlijk, want
het blijkt een nieuw (nu ja...) samengesteld team te zijn.
Met onder andere "Dario Van Nauw" in de rangen.... die naam
zegt mij vaag iets, maar ik kan mij niet meer herinneren waar of
wanneer....
Het is redelijk druk in de sporthal. Zeker wanneer Marina en
Aloïs van ID-sport ook nog eens hun hele rackettenkraam
opstellen, krijgt het meer de allure van de Lierse zaterdagmarkt, maar
dan zonder de Frank.
Maar we zijn hier om te badmintonnen. En de tegenstand
is niet van de poes: op papier spelen ze met twee B2 dames,
één C2-dame (alleen voor het 2de enkelspel) en
twee B2 heren. En toch herken ik die naam van ergens.....
zeker als ik merk dat het stamnummer van deze man aan de lage kant is
(3359) (Tussen haakjes gezegd, ondergetekende, die al van in 1979
badminton probeert te spelen, heeft stamnummer 2958). Was
deze Dario vroeger geen Belgische topspeler???
Onze ladies spelen tegen de twee B2's en leren onmiddellijk wie de
sterkste is: 21-10 en 21-9. Jammer voor Veerle, dat we juist
nu tegen dit sterke team moeten spelen...
Arno en ikzelf spelen een fijne eerste set, die we met 12-21 netjes
kunnen winnen; onze tegenstanders lijken niet goed te beseffen wat hen
overkomt, want tot nu toe hadden zij volgens toernooi.nl nog geen
enkele set in 3de gemengd C verloren en had er nog geen enkel team
meer dan 13 punten gescoord.... en die van Poona winnen zomaar een hele
set. Jammer genoeg koop je daar niets mee en begint Dario uit
een ander vaatje te tappen: massaal veel scherpe drops, met heel veel
schijn geslagen, verraden dat hier meer moet achter zitten.
We verliezen eervol de match met 21-15 en 21-16.
Tijdens het gesprekje na de match, wordt mijn vermoeden bevestigd:
Dario en zijn echtgenote Fabienne, behoorden eind jaren '80, begin
jaren '90 tot de Belgische badmintontop; met Olve haalden ze meerdere
Belgische Kampioenstitels, met het bijhorende Europabeker-badminton.
Vijftien jaar en een aantal kilo's extra later, besloten ze
om dit jaar terug te badmintonnen en onmiddellijk een competitieploegje
te vormen; het badmintonnen hebben ze duidelijk nog niet verleerd .....
wij, en de andere teams in onze reeks, zullen het geweten hebben: wij
wensen 't Beerke 2G volgend seizoen veel succes in 2de provinciale!
In het eerste enkelspel moet Veerle tegen een zeer goede en vrij grote
en atletische B2-speelster, jammer voor Veerle dat we juist nu......
uitslag: 21-2 en 21-6. Inez krijgt met de C2-dame een haalbare
tegenstander, die ze dan ook netjes verslaat: 15-21 en 16-21. De
Poona eer is gered en ... Inez heeft alweer een klassementspuntje
erbij: zowel kwa punten als kwa wedstrijdkwaliteit zit er misschien een
nieuwe C1-speelster aan te komen...
Arno begint zonder veel ambitie op winst aan zijn wedstrijd, maar
speelt met 21-16 en 21-16 toch meer dan behoorlijk mee. Met zijn
stijgende vormpeil van de laatste weken, zou er mits wat meer geloof in
eigen kunnen misschien nog meer ingezeten hebben... we zullen het nooit
weten. Ikzelf moet tegen Roel Danneels, ook een naam die mij niet
onbekend in de oren klinkt. Na de match blijkt dat ook hij een
tijdje geleden nog B1-speler was. Roel wint de eerste set met
21-16. Tijdens de 2de set speel ik dapper mee tot 11-10 en neemt
Roel een toegelaten interval. Zo geraak ik helemaal uit mijn
ritme en verlies 5 domme punten op rij; over en out met 21-14.
Tussenstand: 5-1.
De mixen doen er niet meer toe, maar toch zullen we, sportief als we
zijn, ons vel duur verkopen. Tegen Dario en Fabienne (allebei
ex-A's) vechten Veerle en Arno een ongelijke strijd uit: 21-10 en
21-12. Jammer voor Veerle dat we juist nu ....
Inez en ikzelf spelen eindelijk eens een goede wedstrijd zoals de
voorbije seizoenen: mooie lange rallys, netjes als een team het werk
verdelend op het terrein, met de juiste spirit. Jammer genoeg
levert dit ons net geen winst, maar enkel de positieve gedachte "we
hebben goed meegespeeld" op: 14-21, 21-18 en 21-15.
7-1 en een verdiende overwinning voor 't Beerke.
Zoals in de meeste cafetaria's in de Kempen wordt er achteraf nog een
gezellig boeltje, mét Trappist van 't vat, van gemaakt, zodat we
ook nu weer (veel) te laat richting Lier, Deurne, Mortsel en Edegem
vertrekken.
Gelukkig had Arno tijd voor foto's, nu mét zijn nieuwe lens.
Koen.
ps. Speelden alle teams maar met Diamond Mars shuttles: die vliegen
goed en blijven heel lang hun goede vlucht behouden. Heel plezant
spelen!
Poona 1G - Molse 4G: 2 -
6
Beetje op de sukkel tegen een beter Molse... en een berg
kapotte shuttles
Inez: ziek; een inderhaast opgetrommelde Karine die ook al niet 100%
gezond is; Arno die wat sukkelt met de rugspieren....
allemaal
slechte voortekenen? Inderdaad!
Vandaag spelen we tegen oude bekenden: Molse 4G. Zij komen
met
Carl (B1), Steven (B2), Leen (C1, nieuwe dame in de ploeg) en An (C2).
Wij spelen met Birgit en Karine, Arno (dubbel en 1ste enkel),
Koen en Eddy (1ste mix). Vorig jaar speelden we twee keer
gelijk
tegen dit sterke team, maar met een nieuwe C1 dame erbij, lijken die
van Molse toch wel sterker geworden.
Het heren dubbel begint moeizaam, maar tegen het eind van de set weten
we de schade toch aanvaardbaar te houden (15-21). Ook nu weer
blijkt dat we weerbaar genoeg zijn om het tij te doen keren: 21-13 en
21-13. Een leuke match. De dames winnen de eerste
set met
21-17. De tweede set gaat nipt naar Molse 18-21 en dan gaat
bij
ons team het licht zo een beetje uit: 7-21.
In het eerste heren enkel spaart Arno zijn rug een beetje.
Toch
gaat het goed tegen de alles-pakkende, maar gelukkig veel fouten
makende, Carl: 16-21 en 21-17. Een derde set beslist.
Carl
van Molse wint met 15-21. Ikzelf moet tegen Steven, ook al zo
een
"alles-pakker". De eerste set verloopt gelijkopgaand.
Steven wint met 18-21. En dan gaat ook bij
ondergetekende
het licht uit: alle shuttles vliegen buiten (en kapot), ik kom overal
te laat en moet mij zowat in elke hoek van het terrein reppen om de
pluimen terug te slaan. Complete ramp, lang geleden dat ik er
nog
zo van langs gekregen heb: 7-21.
Birgit moet opboksen tegen de atletische Leen. Ook al speelt
deze
dame nog niet zo heel lang badminton, is ze toch een goede
C1-speelster. Birgit heeft het ondervonden: 12-21 en 11-21.
Karine speelt een knappe eerste set (21-13) en moet zich heel
hard reppen in de tweede set (21-19). Ze wint onze tweede
wedstrijd van de ontmoeting en scoort ook haar tweede klassementspuntje.
De tussenstand is nu 2-4, zodat een gelijkspel er nog altijd in zit...
weer moeten de mixen de beslissing brengen.
Omdat ikzelf dapper aan de slag was in mijn mix, heb ik weinig gezien
over het verloop van de wedstrijd van Birgit en Eddy. Jammer
genoeg zijn Carl en Leen te sterk: 18-21 en 14-21. Karine en
ikzelf spelen voor de eerste keer in competitie samen. De
wedstrijd verloopt vrij gelijkopgaand en gaat in een spannende 3de set
naar Molse: 21-10, 13-21 en 19-21. Geen slecht gevoel, maar
er
had meer ingezeten (maar dat hebben we dit seizoen al zo vaak verteld,
lees er de bovenstaande verslagjes maar eens op na).
Einduitslag: 2 - 6 voor Molse, één
klassementspuntje voor
Karine en héél véél kapotte
shuttles.
Na de zes wedstrijden in de heenronde staan we met 5 punten
zowat
middenin het klassement, maar we kunnen altijd nog een plekje zakken.
In vergelijking met vorige jaren een duidelijk minder
resultaat.
Enkele betere teams in de reeks, enkele betere spelers in
bestaande teams en wijzelf die een tikkeltje "minder" zijn...het
scheelt al rap enkele punten.
Gelukkig kunnen we nu de zieken laten genezen, de gekwetsten
herstellen, een beetje bij trainen en hopen op een mooie terugronde, met
leuke wedstrijden.
En helemaal op het eind, heeft den Arno, uit traditie, nog enkele
foto's geschoten (klik maar even door op onderstaande foto om het
albumpje te bekijken):
Koen.
Ook dit jaar
wensen we alle Poona-leden (en al wie deze verslagjes elke keer
braafjes leest) heel fijne kerstdagen en een voorspoedig 2009!!
Oelegem 1G -
Poona 1G : 3 - 5
De zoete smaak van een hard-bevochten revanche... of had het meer met
"bewegen ook als ge niets ziet" te maken?
Na het 3 - 5 verlies in de heenronde, waren we erop gebrand om revanche te
pakken tegen die van Oelegem die in Broechem spelen, ook al is dit een team
met, zeker bij de dames, hoge klassementen. Oelegem speelt met Sven (B2,
die maar voor de 2de keer meespeelt in deze mix ploeg, 2 keer tegen Poona),
Pieter-Jan (C1), Kelly (B2) en de linkshandige Sarah (C1).
Wij spelen met Inez, Birgit, Arno (HD en 1ste single), Koen (HD, 2de single
en 2de mix) en Eddy (1ste mix).
Omdat één van de Oelegemnaren blijkbaar verloren gereden is op weg naar de
sporthal of zo, beginnen de dames eerst aan hun dubbel. Er wordt stevig
weerwerk geboden, maar de sterke Oelegemse dames winnen met 21-19 en 21-12.
Het HD begint met 2 slecht-opgewarmde Oelegemnaren, maar toch moeten we
goed opletten: 17-21. Dan staan wij aan de slechte kant van het net, zodat
Arno "niks meer ziet". Ons spel valt stil, we bewegen nog amper op het
terrein en verliezen de set met 21-19. Er volgt wat "peptalk" en we noteren
de volgende dialoog tussen Arno en ondergetekende (die van de ploeggenoten
"zeker in het verslag moet komen"):
"Arno jong, ge moet wat meer bewegen!"
"Ik zie niks! Hoe kan ik dan bewegen...als ik niks zie"
"Ook al zie'de niks, dan moet'te toch bewegen!!!"
Zo gezegd zo gedaan en met bovenstaande tactische overwegingen in het hoofd
en een kleine aanpassing in de veldbezetting bij de "3de slag", nemen we een
vliegende start in de 3de set die we makkelijk winnen met 11-21.
Na wat discussie met de plaatselijke dames, die niet veel zin blijken te
hebben om door te spelen, beginnen dan toch de mannen aan hun singles. Arno
moet tegen de sterke B2-speler, maar heeft in deze koude zaal, vol fijn stof
(smogalarm?) en met licht-grijze muren die hem het zicht ontnemen moeite om
zijn spel op te dringen. Wanneer Sven dan ook nog een ongelofelijk punt
weet te scoren (met de rug naar het net, tussen de benen met gevaar voor
zijn "edele delen", hoog over een verbouwereerde Arno), is het "over and
out" voor onze Arno: 21-17 en 21-17. Na tien minuten uithijgen en een
verkwikkende douche is hij tegen de mixen weer paraat om aan zijn andere
hobby te beginnen: actiefoto's maken. Ikzelf speel tegen Pieter-Jan die
zowat elke beslissende shuttle net buiten of in het net slaat: dit
resulteert in een makkelijke 9-21 en 13-21 voor Poona.
Voor de meisjes belooft het andere koek te worden. Birgit speelt zich de
ziel en de energie uit het lijf en puurt er tegen de sterke Kelly, na 18-21
en 21-15, een derde set uit. Na wat extra richtlijnen van Eddy, weet Kelly
zich uiteindelijk geen raad meer met de hoge services van Birgit: 14-21 en 2
klassementspuntjes erbij. Sterk staaltje van tactiek, inzet en mentale
weerbaarheid
[noot van een trainer: let er
voortaan maar eens op dat wie de 2de set wint, doorgaans ook de match wint!
Wie de tweede set verliest en toch de wedstrijd wint, geeft blijk van grote
mentale sterkte.]. Inez speelt tegen de linkshandige en
super-vinnige Sarah, die de shuttles maar al te goed kan plaatsen: 21-5 en
21-7 voor Oelegem.
En, ja hoor, daar gaan we weer: tussenstand 3 - 3 en de mixen zullen eens te
meer beslissend zijn.
Eddy en Birgit spelen tegen het sterke B2-koppel, die in een "gewone
dubbelspel"-opstelling spelen. Dat is natuurlijk buiten het tactische spel
van de onzen gerekend, die dankbaar de dame bestoken met hoge, verre
ballen... toch loopt het bijna nog slecht af. Na 21-18 en 16-21 volgt een
razend spannende derde set, echt niet goed voor het hart! De set gaat
gelijkop tot 20-20, 21-21, 22-22, 23-23, 24-24, 24-25 en ... 24-26 voor
Birgit en Eddy! Helemaal kapot van de spanning en de inzet, maar
super-content met de overwinning.
Ondertussen waren Inez en ondergetekende ook aan de slag en ook wij hadden
nog iets goed te maken na de 19-21, 19-21 uit de heenronde, toen weliswaar
tegen een andere heer. Na 21-19 en 17-21 geraken we in de derde set terug
op tempo, zodat het al bij al nog een makkelijke overwinning wordt: 13-21.
Eindstand: 3-5, maar dat het zeer nipt was, bewijst de games-stand (10-10)
en de puntenstand (362-363). We hebben onze revanche beet! Terwijl wij
douchen is den Arno aan zijn 3de hobby begonnen: bolleke Koninck in de
cafetaria. Omdat we hem daar toch niet alleen kunnen laten zitten, brengen
ook wij onze vochtbalans op peil met de nodige thee's en ander, schuimend,
vocht. Het is immers nog maar onze 3de overwinning dit seizoen!
Klik op onderstaande foto voor het album met de actiefoto's van de
supporters-fotografen Eddy en Arno:
Misschien nog dit: de shuttles waar ze in Broechem mee spelen zijn zeer
goed, First Pro 1 of zoiets, voor mij alvast een onbekend merk.
Koen.
Poona 1G - 't Heurtuits Dropke
4G: 6 - 2
Poona 1G rules...
Na de 4- 4 van de heenronde, waren we er op gebrand om deze thuismatch te
winnen. Vooral ook omdat we op deze manier een flinke gooi zouden kunnen
doen naar de 3de plek in het algemeen klassement, wat voor dit seizoen het
hoogst haalbare lijkt (Molse en 't Beerke zijn iets te sterk voor ons).
Arno, besmet door de 2H-mannen de zondagavond (?), moet af-SMS'en met
buikgriep. Gelukkig kunnen we beroep doen op Brent, die dan wel tegen de
sterke B2, Bjorn, moet opboksen. Die van Herenthout komen met 2 heren
(beiden B2) en 3 dames (één C1 en twee C2's). Wij spelen met Inez (dubbel
en 2de single), Karine (dubbel en 1ste mix) en Birgit (1ste single en 2de
mix) bij de dames en Brent (dubbel, 1ste single en 1ste mix), Koen (dubbel
en 2de single) en Eddy (2de mix). Voor één keer heb ik me laten verleiden
om zelf een ploegopstelling te forceren... hopelijk "werkt" het.
De dames zijn snel klaar met hun dubbelmatch: 21-15 en 21-19 tegen Els (C1)
en Mireille (C2). Mooi team-work ladies! Omdat ook ondergetekende niet
helemaal fris aan de toss verschijnt, wordt het heren dubbel nog iets
moeilijker dan verhoopt. Het draait erop uit dat de ploeg die de minste
fouten maakt, de match wint; niet echt iets wat je op B-niveau verwacht
natuurlijk, want daar worden de punten zelf gemaakt. Gelukkig maken wij de
minste fouten. Uitslag: 21-18, 15-21 en 21-18.
Ondertussen zijn de dames al aan hun enkelspel begonnen. Birgit, die de
laatste weken goed op dreef is in de single, neemt het op tegen Els, toch
ook geen slechte C1-speelster. Birgit wint met 21-16 en, na een spannend
einde, 23-21. Inez neemt het op tegen de jonge Elicha (C2 en dochter van
Mireille). Na 18-21 en 21-16 trekt Elicha in de 3de set het laken naar zich
toe: 10-21.
Brent mag tegen de sterke B2 (bijna B1?) Bjorn enkelen. Na een korte
studieronde, heeft hij al de truukjes van Bjorn door, zodat Brent
geconcentreerd de match kan uitspelen met 21-18 en 21-15. Ondergetekende
speelt tegen Mark (B2) één mijn meest bizarre wedstrijden ooit. Kijk maar
eens naar de setstanden: 21-11 en 9-21. Ook in de 3de set loop ik ver uit,
maar op het eind lukt er om één of andere reden niets meer: 19-21 voor Mark.
De tussenstand is nu 4-2, zodat we al één puntje binnen hebben. Eén mix
winnen is voldoende voor de volle buit. Brent en Karine spelen een
mix-partij alsof ze al jaren op mekaar ingespeeld zijn. Ze weten Bjorn goed
onder druk te zetten en zitten allebei super-goed in de match: 21-12 en
21-18. Birgit en Eddy spelen voor één keer de 2de mix, en dat zullen die
van Herenthout geweten hebben: 21-12 en 21-10 voor de onzen.
Eindstand: 6-2 en, mede dankzij de feilloze invalbeurt van Brent en
misschien ook wel de "geforceerde" opstelling, nestelen we ons steviger op
de 3de plaats. Als we nu nog kunnen winnen tegen Waverse en De Pluim, is
deze 3de stek de onze.
Uw verslaggever,
Koen.
ps. Omdat onze fotograaf ziek te bed ligt, zijn er deze keer géén foto's,
daarom een tussenstand in onze poule tot nu toe:
Poona 1G - 't Beerke 2G: 0 - 8
Toch nog een 0-8 ...
Met het bezoek van 't Beerke, weten we vooraf al dat het een zeer
moeilijke partij zal worden. Toch proberen we er, ondanks de wat
belabberde conditie van ons team, het beste van te maken. Die van
Beerse komen met vijf spelers/sters. De familie Van Nauw: vader Dario
(B2), moeder Fabienne Ringoot (B2) en zoon Yannick (C2). Annick
Janssens (B2) en Christel Hendrickx (C2). Wij spelen met Arno
(HD, HE2 en GD2), Koen (HD en HE1), Eddy (GD1), Birgit (DE1 en GD1),
Karine (DD en DE2) en Inez (DD en GD2).
Het heren dubbel verloopt erg gelijkmatig, maar op de beslissende
momenten ontbreekt ons het vertrouwen om de juiste winners te slaan.
Het lijkt alsof we niet in staat zijn een vuist te maken: 17-21
en 19-21. Onze dames hebben tijdens de eerste set moeite met het
tempo van de B2's aan de overkant; toch leren ze snel bij en winnen een "plezante"
2de set om dan in de 3de set toch de aansluiting te missen: 9-21, 21-19
en 7-21.
In het HE1 tegen Dario kan ik meestal volgen op enkele puntjes, maar
wellicht meer omdat de tegenstander het toelaat dan om mijn eigen
kwalitatief spel. Als hij uitpakt met de gekende snelle gekapte
slagen, ben ik eraan voor de moeite. 14-21 en 15-21. Arno's
wedstrijd oogt op papier haalbaar, maar ook hij slaagt er tegenwoordig
moeilijk in een "deuk in een pakske boter" te slaan. De wedstrijd
eindigt op 11-21 en 14-21 met als onaangenaam neveneffect -3
persoonlijke punten.
Als we vanaf nu alles winnen, kunnen we nog een gelijkspel uit de brand slepen...
Birgit wordt in de eerste set ook verrast door het hoge tempo van de
atletische Annick (9-21), maar past zich heel snel aan in een heel
spannende tweede set, die na enkele shuttles op de netrand, op 23-25
eindigt. Karine speelt een degelijke partij, maar maakt net iets
meer directe fouten dan Christel: 14-21 en 17-21.
Tussenstand: 0-6; willen we een 0-8 vermijden zullen we toch één van de twee mixen moeten proberen te winnen.
Eddy en Birgit spelen hun gekende tactische spelletje en winnen vlot de
eerste set met 21-10. Dat ze hierbij vooral de dame fixeren
(Christel die ingevallen is voor een gekwetste Annick), zit die van 't
Beerke nogal hoog. Zonder hierover een discussie aan te gaan, is
het nog steeds niet verboden zo te spelen dat je een partij hoe dan ook
probeert te winnen, bijvoorbeeld door de zwakte van de tegenstander op
te zoeken.... en wie als dame mee wil draaien in een mix-wedstrijd moet
tegen een stootje kunnen (vraag dit maar na bij Birgit, Inez en Karine
die, een héél klein beetje overdrijven mag altijd, soms
vol blauwe plekken huiswaarts keren na een fijn avondje badmintonnen...
en toch blijven ze het graag doen!). Het ietwat onverwachte en merkwaardige
effect is dat Dario zijn dame in een soort van "single-met-handicap"
achteraan op het terrein posteert en zo de wedstrijd wint met 18-21 en
18-21. Wat Christel hiervan vindt durven we ons niet af te vragen.
Inez en Arno spelen tegen moeder en zoon een behoorlijke mix, toch winnen die
van 't Beerke in drie sets met 13-21, 21-18 en 14-21.
Zelfs een eerredder zoals in de heenronde is ons deze keer niet
gelukt.
Voor een kort fotoverslag kan je doorklikken op de foto hieronder:
Koen
Waverse 1G - Poona 1G : 3 - 5
Steviger op de derde plaats
Niet zonder het gebruikelijke Arno-telefoontje: "Zeg mannen, waar is die
sporthal nu ook al weer? Wij (onze trouwe supporter en Arno's vaste
chauffeur Chrisitiaan was er deze keer ook nog eens bij) rijden nu op een
'heel lange straat' die Mechelsesteenweg heet...". En dan te weten dat in
deze wijde Mechelse omgeving het zowat stikt van de "Mechelsesteenweg'en". Goe
bezig, jongens!
Om zeker te zijn van een mooie derde plaats in het eindklassement, zouden we
maar beter deze ontmoeting tegen Waverse winnen. Wij spelen met Birgit en
Karine; Arno, Eddy (1ste mix) en Koen (dubbel en 2de enkel). Voor Arno, die
ongegeneerd een reisje naar de Carraïben prefereert boven zijn trouwe
sportvrienden (materialistisch gastje, dieje Arno), is het de laatste
wedstrijd van het seizoen met de 1ste gemengde. Hopelijk kan hij nog een
klassementspuntje sprokkelen, alhoewel Simon een kwaaie klant is. Bij
Waverse spelen ze met 3 mannen (Simon (B2), Peter (C2) en Roel (C2)) en 3
dames (Tine (B2), Gerda (C2) en Maria (D)).
In het heren dubbel spelen Arno en ikzelf verdienstelijk mee, maar op de
beslissende momenten van elk punt missen we de nodige doortastendheid om het
af te maken; eigenlijk zijn we veel te lieve jongens voor deze harde
wereld.... Vooral ondergetekende geraakt niet echt goed in de match. Die
van Waverse (Simon en Peter) maken minder fouten en winnen met 21-16 en
21-15. Wij hebben ooit betere matchen gespeeld.
Onze meisjes maken er een spannende drie-setter van. In de derde set staan
ze op een veilige 15-19 voorsprong, die ze bijna nog uit handen geven. Toch
een mooie en belangrijke overwinning: 21-17, 15-21 en 19-21. Het heeft wel
heel wat energie gekost, die ze misschien straks nog nodig hebben...
Arno mag in het eerste enkelspel tegen de toch wel sterk geworden Simon.
Wat Arno ook probeert, Simon slaat moeiteloos alle shuttles terug en blijft
goed bewegen. Een logische 21-7, 21-10 is het eindresultaat. Jammer, maar
het beoogde extra puntje zal voor een andere keer zijn. Ikzelf moet tegen
Roel, waarvan ik dacht dat hij al C1 was, maar dat blijkt nog niet zo te
zijn. Roel brengt heel veel shuttles terug, maar met de nodige concentratie
op het eind van elke set, weet ik de controle te houden: 14-21 en 17-21.
Birgit speelt tegen de sterke Tine, waar ze in de heenronde ook al een
stevige match tegen gespeeld heeft. Tine blijft hard slaan, terwijl de
dropjes van Birgit elke keer net te kort aan de verkeerde kant van het net
vallen: 21-8 en 21-10 is, ondanks flink verweer en lange rallys, het
verdict. Karine moet mits de nodige concentratie haar wedstrijd tegen Maria
vlot kunnen winnen, wat ze netjes voor elkaar krijgt: 8-21 en 12-21. Maar
niet het verhoopte klassementspuntje, want Maria heeft nog een D-klassement.
Wel een belangrijke winstwedstrijd voor het team, natuurlijk!
En, inderdaad, daar gaan we weer: 3 - 3 zodat ook nu weer de mixen zullen
beslissen over winst, verlies of gelijkspel. Bij die van Waverse ontstaat
nog wat commotie omdat hun ploegkapten blijkbaar de afspraken tussen de
Waverse dames niet goed begrepen heeft -- het leven van een ploegkapitein is
niet altijd zo simpel als een onnozele buitenstaander wel zou denken, hoor
;-) -- en een "foute" opstelling op het ploegopstellingsformulier
geschreven heeft. Wij hebben er geen probleem mee dat ze zich zoals eerst
bedoeld opstellen. Dit betekent dat Tine en Peter de 1ste mix spelen tegen
Birgit en Eddy; Gerda en Roel nemen het op tegen Karine en Arno.
In de eerste set blijven Birgit en Eddy de hele tijd op 4 of 5 punten
achterstand hangen, maar wij, Christiaan en ondergetekende, de supporters,
maken ons niet ongerust. Ze liggen helemaal niet onder en enkele "net-niet"
shuttles bepalen het scoreverloop. Bij 18-14 kruipen ze stilaan dichterbij
om over 20-20 de set met 20-22 te winnen. Puik werk. De tweede set
verloopt van in het begin meer gelijkopgaand, tot die van ons uitlopen tot
14-21. We halen alvast een gelijkspel. Ondertussen zijn ook Karine en Arno
goed bezig. Voor het eerst sinds lang kloppen de posities op het veld en
weten ze zowel aanvallend als verdedigend de bovenhand te houden; kortom het
"klikt" weer als vanouds. Resultaat: 15-21 en 14-21.
Poona wint met 3- 5, maar de detailuitslag (295-294) geeft aan dat het toch
geen walk-over werd. Moesten die van Waverse écht voor de overwinning
willen gaan en hun beste speler, Simon, in elke wedstrijd, ook de mix,
opstellen, zou het voor ons wel heel wat moeilijker gaan.
En dan is het tijd om de "bonnetjes" op te souperen, er ene op te doen op
kosten van de secretaris-supporter (santé, Christiaan) en een bordje gezond
en een bordje kaas/salami naar binnen te werken. Spijtig genoeg is het nog
te koud en te winderig om hier buiten te zitten.
Omdat den Arno om 18 uur bij zijn mama verwacht wordt (en hij daar zo te
zien absoluut niet te laat mag komen), zijn we allemaal op een redelijk uur
terug thuis.
Ook nu zijn er, voor de laatste keer dit seizoen (?), enkele fijne foto's.
Klik maar op onderstaand voorbeeld om ze allemaal te bekijken...
Geen Arno, geen foto's
Vandaag spelen we in Mol, waar ondergetekende roots liggen, waar hij zijn
eerste badmintonpasjes en -slagjes zette en waar we, naast onze vaste
supporter Eddy, die vandaag voor één keer past voor de mix, altijd op 2
extra supporters kunnen rekenen. Molse 4G staat enkele punten hoger dan wij
op de 2de plaats. Thuis verloren we met 2 - 6. Hopelijk kunnen we een
puntje meepikken...
Omdat Arno nog steeds in betere oorden rondzwalpt, spelen we met Yves als
invaller. Birgit, Karine en Koen vervolledigen de namen op het
"ontmoetingsformulier".
Die van Mol spelen met het gekende team: Carl (B1), Steven (B2), Britt (C2)
en An (C2).
Voor het eerst in twee jaar spelen Yves en Koen nog eens een heren dubbel.
Het gaat niet slecht, maar die van Mol zijn één van de betere dubbels in de
reeks; wij verliezen eervol met 21-16 en 21-15. De meisjes maken er weer
een spannend kijkstuk van: 14-21, 21-15 en een spannende, maar proper
afgewerkte 3de set: 18-21. Mooi teamwork, ladies!
Koen speelt eerste man tegen Carl. De laatste jaren eindigden de onderlinge
duels altijd in 3 sets, met Carl als winnaar. Zo ook vandaag. In de eerste
set maakt Carl héél véél fouten, maar in money time maakt hij alles weer
goed: 22-20. De 2de set is voor Koen (21-15), maar in de 3de steekt Carl
een tandje bij en wordt het verschil in snelheid (leeftijd?) overduidelijk:
21-14.
Commentaar van één onzer Molse supportsters: "die Carl is een ambetante
speler; hij speelt de pluimen altijd juist over het net zodat je er niet bij
kan!" [tja, niet écht badmintonkenners]
Yves mag (of is het moet?) tegen de sterke Steven, waartegen je ellk punt
bij wijze van spreke 4 keer moet maken om te scoren. Het wordt 21-10 en
21-17.
Birgit speelt tegen Britt. Het lijkt een vlotte overwinning te worden:
12-21 in de eerste set. Ook in de 2de set loopt Birgit flink uit, om dan op
het eind de Molse Britt nog bijna te laten terugkomen: 17-21. Karine
worstelt zich door de wedstrijd tegen An. Ontevreden over enkele discussies
over de stand en vooral over haar eigen spelniveau wordt het 22-20 en 21-12.
Gelukkig kan Karine volgende zondag al proberen om het seizoen alsnog in
schoonheid te beëindigen.
Tussenstand 4-2, zodat een gelijk spel nog kan. Maar ook in Mol hebben ze
sterke mix-teams. Yves en Karine spelen nog eens broederlijk/zusterlijk
samen, maar moeten wel tegen An en Steven. Stevens-Stevens verliezen met
21-15 en 21-12 tegen een te sterke tegenstander. Birgit en Koen spelen
tegen Carl en Britt; we willen kost was kost deze laatste wedstijd (ook voor
ondergetekende de laatste van het seizoen) als eerredder winnen. Dat
schijnt ook te lukken in de 1ste set: een vlotte 12-21. In de 2de set maakt
Carl heel wat minder fouten, zodat hij ons in de fout kan dwingen: 21-16
voor Molse. In de 3de set spelen wij weer geconcentreerd en anticiperen
netjes op hun gewijizgd tactisch plannetje; dit resulteert in een vlotte
12-21 en een 5 - 3 eindstand.
Achteraf kiezen ze het donkerste hoekje van de Molse sporthal uit om er twee
te drinken, straffe verhalen te vertellen (he, Karine!) en op een "schoon
uur" terug naar het Antwerpse te bollen.
Omdat we zonder Arno geen foto's hebben, dan maar een laatste tussenstand in
onze reeks, waar we nog steeds stand houden op de 3de plaats:
