De ploegkapitein lijdt...

Wat een goed idee leek ("Laat ons van elke wedstrijd een kort en grappig verslagje maken voor de site...") , komt zoals een boemerang vol in het gezicht naar mijzelf terug.  Want "degene die het ergst verliest, schrijft dit verslag", betekent voor ondergetekende onmiddellijk BINGO.  Hopelijk is dit het eerste en laatste verslag van het seizoen van mijn hand... 

Op één van de laatste zonnige zondagen van september competitie spelen in O.-L.-Vrouw Waver, terwijl het terras van de sporthal ligt te lonken....niet simpel.
 Eerst wat verloren lopen in de sporthallen.  Je leest het goed: sporthallen, want de metropool O.-L.-Vrouw Waver heeft zowaar een sportcomplex met 2 hallen, waarvan eentje vorig jaar min of meer speciaal voor het badminton gebouwd werd.  Ideale omstandigheden kwa verlichting, lijnen, ....  Alleen Karine had het wat moeilijk met de "stroefelvloer".  Haar gekende "Kim-Clijsters-achtige-schuif-uitval-beweging-met-telescopische-arm-verlenging-aan-het-net" kwam er niet zo goed uit als anders.  Maar dat ze het ook zonder kan, lees je verderop in dit verslag met in de hoofdrollen vier spelers/sters en één nagelbijtende, coachende, in stilte vloekende en supporterende Eddy, die al lang zit af te tellen tot ook hij weer fris en vrolijk de baan op kan.

Het heren dubbel  ging vrij vlot.  De hele wedstrijd behielden Arno en uw rapporteur de controle en, tegen onze gewoonte in, onze concentratie (11-21 en 17-21).  Birgit en Karine genoten tijdens hun eerste set duidelijk meer van de zomerse temperatuur en werden, zoals echte topspeelsters, pas wakker in money-time.  Bij 20-18 setpunt tegen, schoten ze in gang, met een mooie 20-22 en 12-21 als resultaat.  0-2 voor Poona.  

Over het enkelspel van ondergetekende kunnen we kort zijn: festival aan kaderballen, ballen in de tramlijnen, ballen op de witte netrand, .... met het bijhorende gekwaak.  Je kent dat wel.  Kortom: zware pandoering tegen een C1-speler: 21-6 en 21-14 en zwaar lijden.
Den Arno trof een geestesgenoot: eindeloos veel lepelballetjes en een shuttle die precies niet op de grond wil vallen.  Hoe de spelers zelf bij deze temperaturen wakker konden  blijven, is ons nog steeds een raadsel.  Toch wist Arno met al zijn ervaring en zijn hoger klassement met 20-22 en 15-21 te winnen.  Tussenstand: 1-3.

Birgit had een hardere noot te kraken (zie ook gemengd dubbel).  Met 21-17 en 21-11 ging de wedstrijd naar Waverse.  Door al mijn gekwaak heb ik van deze wedstrijd jammer genoeg te weinig gezien om er iets meer over te vertellen.  Tussenstand: 2-3.  Karine wist heel taktisch en beredeneerd haar technisch overwicht om te zetten in een fijne 8-21 en 9-21 overwinning.  Het eerste punt was al binnen (1-4).  

De eerste gemengde (Birgit en Koen) ging tegen een team, waarbij de dame (cfr. enkelspel) meespeelde zoals in een gewoon dubbelspel.  Eerder ongewoon op dit niveau en veelbetekenend voor de kwaliteit van de speelster in kwestie.  Ook nu ging het "kader- en netballen-festival" dapper voort, met nu en dan een opflakkering van mooie punten.  Eerste set: 21-14 voor Waverse.  Na enkele tips van Eddy, de ad-hoc coach, werd de 2de set een makkie: 9-21 voor Poona.  In een gelijkopgaande 3de set gaven te veel unforced-errors de doorslag: 21-18 voor Waverse.  Weeral lijden en kwaken.  Tussenstand: 3-4.  Ondertussen waren ook Arno en Karine aan hun 3de set begonnen.  In een echte thriller, waar ze vruchteloos probeerden alle ballen naar de andere dame te spelen, haalden ze het, zonder de reeds vernoemde "Kim-Clijsters-achtige-schuif-uitval...", met 18-21.  Hiermee is onze eerste overwinning van het seizoen binnen.  

Gelukkig was het buiten nog lekker warm, zodat we er een goeie pint op gedronken hebben op het terras van de sporthal.   Zie je de lachende gezichten en, vooral, de mini-trog vol nootjes?

Koen.

Ruim, maar toch krap...

De overwinning met 6 - 2 lijkt ruim, maar we hebben er hard voor moeten werken.  

Inez en Karine hadden duidelijk nog niet al te veel samen gedubbeld dit seizoen, zodat ze de eerste set nog volop zoeken naar de juiste plaats op het terrein en de te volgen tactiek.  Ze verliezen de eerste set met 11 - 21.   Gelukkig hebben onze dames bakken ervaring, zodat ze snel kunnen bijsturen.  Gevolg: set twee en set drie worden telkens met 21 - 18 gewonnen.  (Misschien moeten we een van de volgende maandagen even het positiespel in het dubbelspel opfrissen: wie staat waar bij opslag, ontvangst, aanval en verdediging.)  In het heren dubbel hadden we, Arno en Koen,  onze klassieke moeizame start: 13 - 21 voor De Pluim.  Zoals zo vaak, en net zoals bij onze dames, kunnen we ons in de tweede en derde set herpakken: 21 - 18 en 21 - 16.  Tussenstand: 2 - 0 voor Poona.

In de enkelspelen krijgen de heren weer twee C1-spelers voorgeschoteld.  Ondergetekende speelt al iets beter dan de vorige keer (minder gekwaak), maar een constant behoorlijk niveau aanhouden blijft moeilijk.  De wedstrijd eindigt met een nipte nederlaag in de 3de set: 21-12, 15-21 en 19-21.   Arno doet weer "overuren", maar wint in twee (lange) sets met 23 - 21 en 21 - 18.  Tussenstand: 3 - 1.

Inez speelt haar eerste enkelspelwedstrijd in meer dan een jaar (!), en verliest logischerwijze met 6 - 21 en 11 - 21 tegen een C1-dame.  Karine gaat verder op het élan van de vorige wedstrijd en wint overtuigend met 21 - 13 en 21 - 12, tegen een C2-dame.  Dit betekent dat ze na twee wedstrijden al aan 3 klassementspunten zit.  Nog 7 punten te gaan, Karine!

Voor we aan de mixen beginnen is de tussenstand 4 - 2.  Eén puntje is al binnen, maar we gaan natuurlijk voor de volle buit, zeker wanneer we er van uit mogen gaan dat het gemengd dubbel onze sterkste discipline is (maar dat blijkt achteraf ook bij de tegenstanders zo te zijn).  Gevolg: nog 2 drie-setters.  Inez en Koen verliezen de eerste set (12 - 21) en winnen, na drie matchpunten tegen, de spannende tweede set met 24 - 22.  De derde set gaat alles weer als vanouds: 21 - 8.  Bij Karine en Arno ongeveer hetzelfde scenario: de 1ste set verliezen ze met 14 - 21.  Daarna is het een makkie: 21 - 8 en 21 - 11. Eindstand: 6 - 2 voor Poona, ruime maar hard bevochten zege.  Waarschijnlijk komen we nu aan de leiding in het klassement.  Wie weet kunnen we er een mooi seizoentje van maken en wat meer ambitie hebben dan de voorbije jaren...

Zoals steeds met ploegen uit de Kempen (De Pluim speelt in de wereldstad Bouwel), wordt er in het cafetaria nog gezellig nagekaart bij een thee-tje (die van Bouwel) of een frisse pint (die van Poona).  Met de klassieker: "wacht tot jullie volgend jaar in Bouwel komen spelen, dan nemen we revanche!", nemen we rond middernacht afscheid van de mannen en vrouwen van Bouwel en maken zelf nog snel de afspraken voor het vervoer komende zondag, want dan spelen we competitie in een andere Kempische  wereldstad: Zoersel.

Koen.

Eerste gelijkspel...

Alweer een mooie, zonnige, zachte zondagmiddag in oktober, dus... inderdaad...weer competitie spelen met de 1ste gemengde.  In Zoersel ligt er jammer genoeg geen terras te lonken.  Integendeel: de zaal is eerder schaars verlicht en de goesting om te spelen navenant.  Maar ja, goesting of niet, we gaan ervoor!  En voor dat terras, daar vinden we wel iets op.
Omdat Zoersel zijn eerste wedstrijd met 7 - 1 gewonnen heeft, zijn we wel op onze hoede.  Zeker wanneer de klassementen bij de dames (B2 en C1) duidelijk hoger zijn dan bij ons (C2 en D).  De Zoerselse ploegkapiteine, oude bekende (voor ondergetekende althans, die natuurlijk al enkele jaartjes badminton op de teller heeft staan), Helga, heeft er wel zin in.  Ze moet het wel nog zonder die andere oude bekende (Tom) stellen, die met een kwetsuur aan de pols komt supporteren.

In het dames dubbel doen Inez en Karine aardig hun best.  Ze houden een goed gevoel over aan de wedstrijd, maar de tegenstandsters hebben niet voor niks een hoger klassement: 21-13 en 21-14 voor Zoersel.  In het heren dubbel spelen wij naar gewoonte geen grootse wedstrijd.  Ondanks de ontelbare kaderballen van uw ploegkapitein, zelfs den Arno krijgt "het" er van, behouden we steeds enkele punten voorsprong en winnen op routine met 18-21 en 17-21.  Tussenstand: 1 -1.

Koen's enkelspel, als 2de heer tegen een C1, loopt eindelijk vlotter, maar dat heeft eerder te maken met de tegenstand:  9-21 en 14-21.  Ondertussen is Arno aan zijn klassieke en onvoorspelbare marathon (tegen een C1) begonnen.  Hoestend en proestend, regelmatig zonder adem vallend, verliest hij de eerste set met 21-18.  De tweede set, aan de kant van het terrein met het betere zicht, wordt het 9-21 voor onze 1ste man.  In de belle draaien ze bij 11-7 voor Zoersel, maar dan komt den Arno weer aan de goede kant van het net.  En voor ik zijn fototoestel goed en wel in stelling gebracht heb en na slechts 5 scheve foto's (cfr. collage hiernaast), is de wedstrijd al afgelopen: 12-21 voor Arno.  Zo zie je maar hoe belangrijk de terreinkeuze is bij de toss.

Inez kan Helga (B2) nu en dan verrassen met puike dropjes, maar maakt iets te veel (forced) errors: 21-10 en 21-13. Wie het hardst hoest, wint ook de wedstrijd...  Karine speelt goed mee tegen Edith (C1), maar ook hier is de tegenstand te sterk en (letterlijk) te groot: 21-16 en 21-13 voor de thuisspeelster.  De tussenstand is nu 3-3.  Op naar een spannend wedstrijdeinde in de mixen.

Inez en Koen verliezen de eerste set kansloos met 21-10.  In de tweede set lopen ze ruim uit, maar bij 18-18 nemen die van Zoersel het commando.  Wij kunnen de truuk-met-de-drie-matchballen van vorige week niet herhalen en verliezen bij het eerste matchpunt met 21-19.  Jammer, maar het eerste puntenverlies voor Poona 1G is een feit.  Gelukkig weten Karine en Arno wel raad met hun tegenstanders.  Ze winnen duidelijk en verdiend met 14-21 en 12-21.  Eindstand: 4-4, na slechts 1 uur en 45 minuten badmintonnen.

Zo kan Inez nog net op tijd thuis geraken om de kinderen van de Chiro te halen, en maken Karine, Arno en Koen van de nood een deugd. Ten huize van de ploegkapitein maken we de fles Bernard-Massard soldaat, die we nog liggen hadden van bij het clubkampioenschap.  En zoals je op de foto kan zien: nog lekker in het zonnetje!

Koen.

We winnen van de leider in 3de C!

Zo te horen was ik niet de enige die met een bang hartje uitkeek naar de wedstrijd tegen 't Heurtuits Dropke.  Nu we de uitslagen en de klassementen van de andere teams makkelijk kunnen volgen via de toernooi-site, weten we beter dan vroeger wie we als tegenstander kunnen verwachten.  En wat blijkt: 't Heurtuits Dropke staat aan de leiding met 3 overwinningen en geen enkel verliespunt tot nu toe.  En wat nog erger is: ze komen met twee B1-heren, één B1-dame en nog een B2-heer: een niet te onderschatten ploeg.

Een week vooraf al overdenken we de ploegopstelling.  Arno en Koen spelen het heren dubbel; Inez en Birgit het dames dubbel. Voor het enkelspel spelen Koen, Arno, Inez en Karine.  Voor de mixen, traditioneel onze beste discipline met 3 quasi evenwaardige teams, stellen we Birgit en Eddy en Karine en Arno, die de laatste weken in zeer goede doen zijn, op.
Gelukkig kunnen we voor deze thuiswedstrijd rekenen op een schare supporters, die, zoals je op  de foto's kan zien, intens meeleven met het geleverde spektakel... (ook Kristiaan supportert dapper mee, zie je hem zitten?)



In het dames dubbel verliezen Inez en Birgit de eerste set, maar dan weten die van Poona hoe de tegenstander te bekampen.  Zo winnen ze vrij vlot de 2de en de 3de set van een B1 en een C1 dame:  1-0 voor Poona en wat frustratie en voorzichtig rackettengegooi bij de Herenthoutse ladies.  Het heren dubbel is een eigenaardige wedstrijd.  Die van Herenthout hebben een smasher en een super-verdediger (beiden B1) opgesteld.  Het tempo ligt naar mijn aanvoelen eerder laag, maar het blijft moeilijk voor ons om goed aan te vallen.  En de enkele netballen die we kunnen "killen", belanden haast traditioneel op de netrand.  De eerste set gaat met 20-22 naar Herenthout.  In de tweede set zijn we heel even niet bij de zaak, zodat de tegenstanders enkele punten uitlopen.  We kunnen dit niet meer goedmaken en verliezen met 14-21: tussenstand: 1-1.

Ondergetekende speelt vandaag voor kanonnenvlees en krijgt de verdedigend spelende B1 tegen.  De eerste set verloopt vrij vlot, maar gaat met 18-21 naar Herenthout.  In de tweede set kan ik mijn backhandslagen beter variëren en de shuttle preciezer plaatsen.  Dit leidt tot meer fouten en klinkende frustratie bij de tegenstander.  Meer heb ik niet nodig om de tweede set relatief vlot te winnen (21-16).  In de derde set gaat het gelijk op, tot ik 2 puntjes achter kom.  Met veel moeite geraak ik één puntje dichter, maar er niet meer over.  Jammer, maar er had meer in gezeten (17-21).  Tussenstand: 1-2.

Arno speelt tegen de B2-heer die nog niet in actie gekomen is.  Hij wint vlot de match (21-15 en 21-19), zonder dat het de klassieke marathon-wedstrijd wordt.  Tussenstand: 2-2.  Zit er dan toch puntenwinst in?

Inez speelt ook voor kanonnenvlees bij de dames en krijgt de ervaren B1-speelster tegen.  Zij speelt vlot mee tot 16 punten, maar dan maakt Ans het verschil (16-21 en 13-21).  Karine gaat nog steeds voor haar klassementspunten.  De tegenstandster is een C1, zodat dit bij winst zomaar eventjes 3 (drie!) punten oplevert (enkel den Brent heeft dit enkele jaren geleden ook al eens geflikt door als C1 van een B1 te winnen).  Zeer geconcentreerd klaart ze de klus in twee erg vlotte sets (21-19 en 21-15) en de 3 klassementspunten zijn binnen.  Nog 4 punten te gaan, Karine!
Hiermee is de tussenstand 3-3, zodat de mixen, zoals zo vaak, de beslissing moeten brengen.

Birgit en Eddy spelen tegen de twee B1's.  Tactisch is het vrij eenvoudig: "de krachtig smashende heer mag geen hoge shuttles in zijn forehand krijgen".  Makkelijker gezegd dan gedaan, maar met al hun ervaring winnen Birgit en Eddy in twee duidelijke sets (21-17 en 21-17).  Het eerste puntje is al binnen.  Ondertussen nemen Arno en Karine vlot de maat van de tegenstand.  Op het eind van de 2de set begint Arno zowaar nog te smashen ook!  Wordt de ware killer in Arno eindelijk wakker?  Op deze foto zie je de beslissende partijen in volle gang.....


Hoera, hoera, driewerf hoera!!!!! Poona klopt de leider zodat we nu (virtueel) alleen aan de leiding staan!  Wij zijn immers de enige ploeg met maar één verliespunt, met nog één verplaatsing naar Molse en één naar Heibac te gaan in de heenronde.   Wie weet staan we halverwege de competitie wel aan de leiding........ dromen mag.  Kijk in een moeite ook maar eens op de foto's naar de inzet en ernst waarmee gestreden wordt.



Na de douche blijven we natuurlijk nog (lang) nakaarten en vooruitkijken naar de wedstrijd van volgende week zondag. Ondergetekende heeft er wel gemengde gevoelens bij: blij om de sterke teamprestatie en de overwinning, teleurgesteld om de gemiste kans om enkele klassementspunten terug te winnen en om onze eerste verliespartij (na 6 wedstrijden) in het dubbel.  En natuurlijk weer "de klos" om dit verslagje te maken.

Koen.

We staan aan kop!

Afgaande op de uitslagen van Heibac tot nu toe, zou het wel eens een gemakkelijke avond kunnen worden.  Toch zijn we op onze hoede: de shuttle telt immers 16 veren .... (vrij naar: "de bal is rond").  Op een regenachtige zondag (het regent zo 
hard (?) dat we zelfs Inez met de auto  gaan ophalen, en die woont maar een boogscheut ver) trekken wij met z'n vieren (Inez, Karine, Arno en mezelf) naar Booischot.

Sporthal "De Lichten" heeft een goede vloer en dito verlichting, maar het is er héél warm, wat de RSL-shuttles, die zo ook al snel zijn, nog verder doet vliegen.  Beetje opletten bij de clears en de lobs, dus.  Jammer genoeg voor de thuisploeg valt in extremis hun eerste heer (C1) geblesseerd uit, zodat ze het met drie C2's en één piepjonge D-dame tegen ons opnemen.  

In het heren dubbel lijken die van Heibac zich al bij voorbaat gewonnen te geven.  Dit resulteert in een makkelijke 9-21, 9-21 voor Poona.  Ook de dames doen het prima, al hebben zij iets meer moeite om het ritme en de concentratie hoog te houden: 13-21, 17-21.  De enkelspelen bij de heren verlopen al bij al ook vlot, zodat we snel met 0-4 voorstaan.  Inez krijgt een stevige C2-dame voorgeschoteld, die vaker haar enkelspel kan winnen.  En dat hebben we geweten: 21-14, 21-5 voor Heibac.  Karine speelt tegen de 12-jarige Melissa en wint met 15-21, 6-21. Nog 3 punten te gaan, Karine!  Toch wel moedig hoe Melissa zich weert en haar best blijft doen en toch heel "volwassen" (véél makkelijker dan de meeste volwassenen die ik ken, en ik ken mijzelf natuurlijk als de besten ;-) ) met de te sterke tegenstand weet om te gaan.  Nog enkele jaartjes ouder worden, Melissa, ...

Wie ondertussen de tel heeft bijgehouden weet dat we al met 1-5 voor staan en gewonnen spel hebben.  De mixen leveren zoals verwacht geen al te grote problemen op, zodat het uiteindelijk 1-7 wordt voor die van Poona!  Omdat ze in Booischot vooral geïnvesteerd hebben in een fijne zaal, maar de cafetaria vergeten bouwen zijn, worden er, na de Fanta en Cola uit de Heibac-frigo, nog plannen gesmeed voor een avondlijke appendix.  Het wordt De Fallstaf in Lier, waar we de vochtbalans terug in evenwicht trachten te brengen met lekkers van't vat!

Met nog één wedstrijd te gaan in de heenronde, staan we los op kop, met één puntje voorsprong op Molse en Herenthout.  Op 16 december trekken we naar Mol... duimen maar!

Ah ja, er zijn natuurlijk nog de obligate foto's.  Om een of andere reden géén actiefoto's deze keer, maar daarom niet minder leuk om naar te kijken, niet?

Welk vetzakske heeft zich daar in het geniep bij op de foto gezet?	Doen we het nog een keer?
Jaaaaaaaaaaaaaah!	En dan valt de nacht en wordt alles wat bruiner.... ook het bier?

Koen (die het bijna plezant begint te vinden om alles nog eens te herkauwen in de vorm van dit soort verslagjes).

Na de helft van de competitie (ex-aequo met 't Heurtuits Dropke?) aan de leiding....

De laatste wedstrijd van de heenronde spelen we in Mol.  Als we winnen of gelijk spelen, staan we tijdens de "winterstop" zeker alleen of gedeeld aan de kop van 3de Provinciale C!  Maar natuurlijk moeten we nog voorbij "die van Mol".  Voor ondergetekende is het altijd leuk om nog eens bij de oude club van méér dan 20 jaar geleden te spelen, mét ... twee Mollenaars die (in stilte) voor Poona supporteren (zie foto)!

Véél te vroeg staan we gekleed en wel in sporthal Den Uyt, zodat we ruim de tijd hebben voor een gezamenlijke opwarming, die begint met enkele huppelpasjes (zie foto, maar wie doet er weeral (!) niet mee en hangt naar gewoonte "den aap" uit?) en eindigt met een spelletje twee shuttles hoog houden.

Bij Mol spelen ze met twee sterke heren (B1 en C1, maar ooit B2 geweest en nog jong, snel en met een goede smash) en twee C2-dames. Poona speelt met Birgit, Karine, Arno, Eddy (gemengd) en Koen (dubbel en enkel).

Het dames dubbel gaat naar Poona (9-21, 17-21).  Het heren dubbel is een felle wedstrijd met enkele mooie rallys.  Toch winnen die van Mol met 21-16 en 21-18, nadat we ongeveer een hele koker shuttles kapot geklopt hebben.  Blijkbaar is de combinatie Victor shuttles en droge, koude lucht niet echt geslaagd.  Dit maakt ook dat de shuttles absoluut te traag worden en dat er om de paar rallys een lucky point gescoord wordt met een "mankende" pluim.  Tussenstand: 1 - 1.

De dames enkelspelen gaan vlot naar onze Poona-sters.  Birgit wint in geen tijd met 4-21 en 7-21.  Karine, die nogmaals 2 puntjes bij verdient voor haar klassement, wint met 12-21 en 15-21.  Nog één puntje te gaan, Karine en dan ben je C2!
  
Ondergetekende is ondertussen aan een lange driesetter tegen de eerste Mollenaar begonnen.  De eerste set lukt dit vrij aardig (20-22 voor Poona).  De tweede en derde set gaan naar Molse met 21-16 en 21-15.  Jammer, maar de ploegkapitein kan de laatste tijd moeilijk nog een wedstrijd winnen...
Ondertussen is Arno ook al bijna door de 1ste set, die met 21-9 naar de snelle en op alles smashende Mollenaar gaat.  De tweede set is héél spannend en voor Arno (20-22), zodat ook hier een derde set beslist.  Die gaat naar Molse met 21-15.  Tussenstand na de enkelspelen: 3 - 3.  En weer zullen de mixen de beslissing moeten brengen.

Eddy en Birgit hebben een moeilijke match, maar winnen met 15-21 en 19-21. Sterk koppel! Het eerste puntje is binnen en we staan zeker al aan de leiding in het klassement.  Maar we willen meer...

Karine en Arno winnen in een zeer spannende wedstrijd de eerste set met 14-21.  Dan veranderen die van Mol van taktiek (ze spelen niet meer op Karine, wat een compliment!) en winnen de tweede set (21-13).  De belle is razend spannend en niet goed voor supportersharten.  De thuisploeg wint met 21-19. Eindstand: 4 - 4.  We spelen voor de tweede keer dit seizoen gelijk en houden onze voorsprong van één puntje op Molse.

Na de ontmoeting wordt er nog wat nagekaart met de vriendelijke Mollenaren en natuurlijk een flinke pint (of thee of gevogeltesoep of ...) gedronken in de lokale cafetaria.  Vrij laat vertrekken we goedgemutst en met koude voeten, langs vaak uitbundige kerstversieringen aan huizen en heiskranen, uit de toch wel frisse Kempen.



Koen.

Fel bevochten, nipt verloren.....

Onze terugronde begint alvast met wat vermoedelijk de sleutelwedstrijd van de reeks wordt: op bezoek naar Herenthout, de mede-leider.  Ook die van Herenthout hebben zich zo te zien super-gefocust op deze ontmoeting.  Zij spelen vandaag, bij de heren, met twee B1's en een B2 en bij de dames met een B2 en een C1 speelster.

Omdat ikzelf al enkele weken sukkel met een lichte blessure, kiezen we vandaag voor een andere opstelling: ik speel maar één wedstrijd (1ste enkel); Eddy speelt dubbel en mix; Arno speelt naar gewoonte drie wedstrijden.  Birgit en Karine zijn "the ladies on duty".  En nu maar hopen op een goede afloop...

Het heren dubbel begint onverhoopt goed: al snel lopen "onze jongens" 10 punten uit.  Ze winnen dan ook vlot de 1ste set (12-21).  In de 2de set lopen die van Herenthout ver uit, maar de Poona-boys beginnen aan een heel sterke remonte en verliezen, ondanks een onterecht gespeelde "let",  al bij al nog nipt met 21-17.  De rally's zijn vaak adembenemend (letterlijk te nemen!) lang.  Vooral de rally waarin Eddy vijf keer na mekaar hard smasht en die ze uiteindelijk toch nog winnen, is me bijgebleven.  De belle wordt een heuse thriller, met Poona de hele set 2 punten voorop.  In money-time weten die van Herenthout, na de nodige peptalk, het laken naar zich toe te trekken met 21-19.  Het was een dubbeltje op zijn kant.  "Gullie moest hie geld veu vroage", dixit een anonieme autochtone supporter.

De dames spelen in hun dubbel een verdienstelijke 1ste set, maar laten zich een beetje verrassen door de (te?) snelle shuttles (of zijn de terreinen in Herenthout korter dan bij ons?).  De 2de set gaat het veel vlotter, toch verliezen ze de wedstrijd nipt met 21-17 en 21-19.  Er had meer ingezeten (maar dat hebben we deze keer meer dan eens gedacht en gezegd).

Omdat het heren dubbel zo lang duurt, spelen de dames als eerste hun enkelspel.  In de 1ste set speelt Birgit net iets te veel shuttles buiten.  Het wordt 21-16.  De 2de set is alweer een thriller die door Nadia van Herenthout nipt met 24-22 gewonnen wordt. Karine heeft ook een hoger geklasseerde tegenstandster.  Zij vecht voor wat ze kan en wint de eerste set vlot met 14-21.  Over de tweede en derde set kan ik niet veel zeggen, want ondertussen was ik ook aan mijn match begonnen.  Jammer genoeg wint Malika van Herenthout de twee volgende sets met 21-17 en 21-15.

Omwille van mijn blessure probeer ik in de single de rally's zo kort mogelijk te houden.  Dus: onmiddellijk smashen op de iets te korte service van Tony.  Het lukt vrij aardig maar ik maak zelf te veel fouten bij de service  en daarna vliegen enkele clears net buiten (te korte terreintjes, weet je wel ;-) ).  Zo gaat de eerste set naar Herenthout: 21-19.  De tweede set geeft een zelfde beeld, alleen maak ik nu véél minder fouten.  Toch eindigt ook deze set met 21-19.  

De aandachtige lezer heeft zeker de tussenstand mee berekend: het is al 5 - 0 voor Herenthout, zodat de resterende wedstrijden enkel voor de eer gespeeld worden.

Dat Arno graag badminton speelt, weten we ondertussen wel.  Ook nu probeert hij in zijn enkelspel, onder het motto "ik heb ervoor betaald en het zijn toch hun shuttles", zo lang mogelijk op de court te staan, te lopen, te springen, te vallen en te struikelen (cfr. de foto's).  Hij neemt stilaan de fakkel van "Mister 3-setter" met glans van mij over.  En wat nog beter is: hij blijft met de regelmaat van een klok de overwinningen binnenhalen.  Deze keer met: 11-21, 21-17 en ... 23-25!  De eer is alvast gered, maar in de mixen mag er natuurlijk altijd nog wat bij komen.

Eddy en Birgit zetten, net zoals in de heenronde, op taktiek en ervaring hun jonge tegenstanders netjes opzij met 16-21 en 16-21.
Karine, die van links naar rechts aan het net vliegt, en Arno winnen ook vlot de eerste set met 21-18.  Tijdens de tweede set lijkt het bij 19-15 en dreigende krampen voor de marathon-man uit te draaien op een 3de set, maar in geen tijd winnen die van Poona toch de 2de set met 19-21.  Eindstand: 5-3, net zoals in de heenronde, maar toen waren wij de winnaars.

Naar gewoonte hebben we weer wat kiekjes geschoten; deze keer onder het motto "klaar voor de strijd" en "bij elke slag moet je in evenwicht blijven".  Aan de lezer om elk van onderstaande foto's in de juiste categorie onder te brengen...


       
       

     

Ondanks het spijtige en nipte verlies, kijken we toch met fierheid terug op de ontmoeting: we hebben er, ondanks onze véél lagere klassementen, alles aan gedaan, ten bewijze de puntenstand: 363-369 voor ons!  

Natuurlijk hebben we dit speciaal gevierd met een extra ommetje (beetje verkeerd gereden ?!) op weg naar Lier.

Koen, die binnen een maand hopelijk weer vrolijk en blessurevrij kan meestrijden.

Klinkende zege mét een toetje!

Na enkele weken zonder competitie, spelen we de komende drie weekends onze 2de, 3de en 4de wedstrijd van de terugronde. Eerst tegen die van Zoersel die bij de heren wat verzwakt op bezoek komen met een C1 en een C2 speler.  De dames zijn op volle sterkte: B2 en C1.  Voor onze meisjes belooft het een zware avond te worden, gelukkig voor het eerst in hun nieuwe sneeuwwitte pakjes....

Wij spelen met Arno, Karine en Birgit (3 wedstrijden); Koen speelt het heren dubbel en de tweede enkel; Eddy speelt een mix.

Het heren dubbel is, zoals de uitslag wel doet vermoeden, snel afgehaspeld: 21-10 en 21-15.  De meisjes hebben ondertussen de eerste set met 14-21 verloren.  De tweede set is super-spannend (maar dat ga je me hier nog horen zeggen) en eindigt met 24-22 voor Poona, na een discutabel punt (racket over het net geweest zonder "iets" te raken en net geraakt nadat de shuttle op de grond ligt) dat, sportief zoals het hoort, met een "let" opgelost wordt.  Ik kijk zeker de spelregels na!  De derde set gaat met 21-16 naar Poona.

Arno speelt als eerste man tegen Jan Daniëls, die we al lang kennen van zijn spectaculaire "duiken" naar de shuttle in alle hoeken van het terrein.  Jan klaagt, terecht, over het gevaarlijk gladde terrein!  Jammer, maar het is al enkele jaren geleden dat de vloer er nog zo glad bij ligt..... liefste bestuur, doen jullie hiervoor een "efforeke", want met de vorige zaalwachter(s) kon de vloer blijkbaar wel bespeelbaar gehouden worden.  De sterkte volgens de klassementen wordt netjes gerespecteerd en Arno wint met 21-19 en 21-7.

Ikzelf moet uit de doppen kijken tegen een C2 speler, want verliezen betekent dat ik -3 punten "win" voor mijn persoonlijk klassement, dat al van na de 2de ontmoeting van het seizoen op -4 staat...  De eerste set gaat vlot: 21-9.  In de tweede set gaat het gelijk op tot 13-13, maar even de concentratie verhogen met een hoger speeltempo en minder fouten tot gevolg, levert een 21-13 overwinning op.  Ondertussen staat het al 4-0 voor Poona.

De meisjes spelen een enkelwestrijd met hetzelfde tactisch plan: de tegenstander van voor naar achter laten lopen, voordat deze dat met jou doet en ... liefst naar de backhand-hoek spelen.  Birgit neemt het op tegen de steeds gemotiveerde Helga.  De eerste set gaat met 22-20 (spannend!) naar Birgit.  Helga wint, ondanks een stevige remonte van Birgit, de 2de set met 17-21.  Fysiek zit Birgit er een beetje door, maar tijdens de 3de set blijkt het bij Helga niet anders: Birgit wint met 21-15.  5-0 voor Poona!

Bijna in de knoop...

Mooie wisselsprong uit de bakhandhoek

Tactisch overleg

Karine begint aan iets wat op een mission impossible lijkt, want nog nooit kon ze van Edith (C1) winnen.  De eerste set gaat (spannend) met 19-21 naar Edith.  De tweede set (spannend) gaat met 21-19 naar ons Karine.  Die van Zoersel zijn wel niet erg te spreken over de plotse "korte service van Karine".....   Derde set: beide meisjes maken om beurt hun puntjes en maken om beurt hun fouten.  Na alweer zo een vettige korte service en enkele heel scherpe drops in de backhand van Edith, wint Karine deze super-spannende set met 24-22!  En als toetje, zij had er gelukkig tijdens de wedstrijd zelf niet meer aan gedacht, wint ze 3 extra punten voor haar persoonlijk klassement!  Wie goed heeft meegeteld in de vorige verslagen (anders kan je ze nu nog eens allemaal nalezen), weet dat ze daarmee de kaap van 10 punten gehaald heeft (ze heeft nu 12 punten), zodat we in de loop van maart een klassementsverhoging naar C2 kunnen verwachten.  Knap werk, Karine, waar is de tijd dat badminton enkel voor de lol gespeeld werd ....

Nu nog de dubbels: Eddy en Birgit winnen met 21-15 en 21-4.  Vooral tijdens de laatste set vinden de tegenstanders de vloer véél te glad om rsico's te nemen... voor een deel kan je ze geen ongelijk geven.  Wat niet wegneemt dat ons dubbel-koppel vele klassen sterker is dan die van Zoersel.

 Om de 8-0 vol te maken moeten ook Arno en Karine hun mix zien te winnen.  Dat lijkt vlot te gaan in de eerste set: 21-9.  Toch verliezen ze de tweede set met 18-21.  De derde set toont weinig hoogstaand badminton, maar verloopt alweer super-super-spannend, met enkele matchpunten die op het net blijven liggen, enkele gemaakte punten die toch nog in het net belanden, .... kortom: slecht voor de tikker en een, figuurlijke, pluim voor die van Zoersel dat ze zo voor het eerreddende puntje vechten.  Arno en Karine winnen met 25-23, maar het had even goed andersom kunnen zijn.

 Resultaat: een klinkende 8-0 voor Poona 1G, met dank aan de talrijk opgekomen (privé) "supporters met vrijkaart".  Ik hoef je niet te vertellen dat we er ene, en sommigen meer, op gedronken hebben: 8-0 en als toetje een nieuwe klassementsverhoging.  Poona 1G rules!

Koen.

Alweer een "dikke uitslag"

Waverse komt  zowaar met 3 dames en 3 heren naar "Den Drab" afgezakt.  De klassementen zijn wel iets minder dan we de laatste tijd gewoon waren: C2, C2 en D bij de dames; C1, C2 en C2 bij de mannen.  Toch kijkt uw verslaggever met enige ongerustheid het enkelspel tegemoet: in de heenronde heb ik immers verloren tegen de eerste man (zoek in de verslagen maar eens bij het werkwoord "kwaken", en je begrijpt wat ik bedoel) en toen had ik revanche beloofd en er eigenlijk op gerekend dat tegen dan deze beloftevolle jongeman al B2 zou zijn... we zien wel hoe het afloopt.

In het heren dubbel is den Arno met zijn gedachten meer bij de organisatie van de eerste Poona-quiz (wat uiteraard een super-goed idee is en waar iedereen aan moet komen meedoen!) dan bij de wedstrijd.  Ook mijn "diesel" slaat, ondanks de opwarming, niet echt goed aan.  Bij 16-19 in de eerste set worden we eindelijk wakker en dank zij een tikkeltje meer concentratie en enkele fouten van de tegenstanders eindigt de set onverhoopt nog op 23-21 (tegen twee C2's!).  De tweede set vinden we het aloude tempo terug, zodat we al snel 20-10 voor staan en winnen met 21-14.

Birgit en Karine spelen een spannende 3de set, maar verliezen hun dubbel met 19-21, 21-11 en 19-21.

Dan de enkelspelen.  Tegen Simon speel ik de eerste set, net zoals in de heenronde: eigenlijk sta ik de hele set onder druk en vind maar geen oplossing om de controle over te nemen: 16-21 voor Simon. Dreigend puntenverlies... wat mijn persoonlijke ranking op -6 zou kunnen brengen...  Met een andere tactische aanpak én aan de "goede" kant van het net, krijg ik meer vat op het spel en win de 2de set met 21-16.  Met meer ervaring en wil om te winnen dan klasse, heb ik mijn revanche beet: nog een keer 21-16 in de 3de set.  Jammer, Simon, maar je zal je 2 ontbrekende puntjes om B2 te worden elders moeten rapen.

Ondertussen is er op het andere terrein al veel gebeurd, maar tegen mijn gewoonte in, heb ik wegens mijn eigen drukke match op het eerste terrein, deze keer geen tijd gehad om dat te volgen.  Arno wint met 21-11 en 21-5 en dan ook waarschijnlijk heel vlot zijn single.  Birgit wint met met wat meer moeite met 21-18 en 21-17.  En ook Karine doet er losjes weer 2 klassementspunten bij (ze staat nu al op 14 punten, nog 6 en ze heeft dubbel zoveel punten als nodig !): 21-9 en 21-10. Tussenstand: 5-1 en de buit is binnen.

Maar onze beste disciplines moeten nog komen:  Birgit en Eddy winnen met 21-18 en 21-9, Karine en Arno met 21-13 en 21-11 heel makkelijk de laatste wedstrijden.  Poona 1G wint véél vlotter dan in de heentronde met 7-1 van Waverse, die wel voorlaatste staan in de rangschikking.  De foto's van deze ontmoeting worden speciaal voorbehouden voor het nieuwe sneeuwwitte Poona-uniform van onze meisjes.  Spelen ze er niet beeldig mee?



Zondag spelen we weer, in Bouwel.

Koen.

Puntje laten liggen

Na de zwaar bevochten wedstrijden tegen De Pluim in de heenronde, waren we er toch niet helemaal gerust in die zondag.  En terecht!

We spelen met dezelfde bezetting als de vorige wedstrijden.  Pikant detail is misschien dat Eddy en Birgit net de dag ervoor in de veteranen-kompetitie tegen, jawel, De Pluim gespeeld hebben.  Tegen Marc en cie...

Het dames dubbel gaat vlot naar die van ons: 10-21 en 15-21.  Het heren dubbel lijkt ook de goede kant op te gaan: 11-21 in de eerste set.  In de tweede set kunnen we bij 19-16 nog terugkomen tot 20-20, maar het wordt 22-20 voor De Pluim.  Zowel Arno als ikzelf hebben het om weet-ik-welke reden moeilijk om de shuttle goed gecontroleerd te plaatsen.  Ligt het aan de snelheid?  Aan de abnormale vlucht, zodat we telkens dat ietsie-pietsie verkeerd staan om een zuivere slag te slaan?  Wie zal het zeggen, maar het resultaat is ergernis (bij Arno) en ... 21-16 verlies in de derde set.

De dames haspelen hun enkelspelen snel af: Birgit wint met 9-21 en 9-21.  Karine met 17-21 en 7-21 en zij doet er nog maar eens een klassementspuntje bij: 15 heeft ze er nu al, zeker?  Men zou er de tel bij kwijt geraken.

De mannen weten dat ze twee moeilijke C1's te bekampen krijgen.  Ikzelf verlies, net zoals in de heenronde, met 21-14 en 21-17 van Bryan, zonder dat ik ook maar één goede aanvallende clear heb kunnen slaan.... Bryan wordt hierdoor B2 en ik win "-2" punten en sta nu op -6, stilaan in de gevarenzone....
Arno krijgt van hetzelfde laken een pak.  Zijn tegenstander, naar het schijnt bekend van TV als dierenverzorger, heeft sinds vorige week 10 punten en is virtueel B2, maar officieel nog niet..... Arno verliest de wedstrijd met 21-14 en 21-15 en wint ook "-2" klassementspunten.  Dit gaat gepaard met het nodige gekwaak en rackettengegooi... zelfs 24 uur na de feiten was er nog wat frustratie.  Nu ja, een echte sportman wil altijd het beste van zichzelf geven en als dat dan om een of andere reden tegen valt, dan mag er wat gekwaak zijn.  Volgende keer beter, Arno (en Koen, die deze keer niet gekwaakt heeft, alleen een enkele keer zachtjes geroepen ;-) ).

Tussenstand: 3-3.  Zullen onze mixen het weer moeten doen?  Maar die van De Pluim kunnen dat nu juist ook goed.....

Birgit en Eddy spelen een "dikke" match.  Snelheid, druk zetten, taktiek, .... het klopt allemaal: 12-21 en 19-21.  Arno, die blijft sukkelen met de shuttles, en Karine spelen tegen het taaie koppel Marc en Inge.  Het wordt 21-12 en 21-16.....

Eindstand: 4-4.

Enkele "quotes" om te onthouden:

• "Als we nog eens tegen Bouwel moeten spelen, dan ga ik zeker niet meer mee!  Ik speel hier NOOIT meer....." (Arno)
• Twee bollekes na een veteranenwedstrijd; een kwart fles witte wijn en een sabayon blijken nog net te kunnen als je 's avonds moet "blazen"......  maar het is wel nipt, héél nipt!

Nu een maandje zonder competitie.

Ah ja, en ook nu weer de obligate foto's!  Voor de afwisseling nog eens actiefoto's: Arno's top vijf. Aan de aandachtige kijker om er een eerlijk oordeel over te vellen....


Koen.

Heel vlotte winst

Die van Heibac zijn duidelijk het zwakke broertje in de reeks: per ongeluk gepromoveerd en dan nog hun beste dame (B2) aan een ander team kwijtgespeeld.  Vandaar dat ze met een pas 13-jarige tiener moeten spelen.

Nu we weten dat Molse ook een puntje heeft laten liggen in Bouwel, gaan we voluit voor de 2de plaats en moeten we de ontmoeting tegen Heibac zeker winnen.  Vandaag spelen we met Karine en Inez (beiden C2 nu) en Arno en Koen (beiden nog steeds B2 en het ziet ernaar uit dat we dit klassement kunnen houden).  De tegenstanders spelen met een C1 heer en dame, een C2 heer en een D dame, de "tiener" waarvan sprake.

Het heren dubbel is snel afgelapt: 21-6 en 21-7.  Geen commentaar.  De dames hebben het wat moeilijker om zich te concentreren, maar winnen met twee keer 21-16.

Koen speelt 1ste man (want bij de heenwedstrijd uitgedaagd door een toen gekwetste Johan met: "in de terugwedstrijd denk ik dat ik van u kan winnen")...  Bij 20-14 in de eerste set even minder geconcentreerd zijn, maakt het toch nog spannend: winst met 21-19.  In de 2de set laat ik het niet meer zo ver komen: droge 21-10.  Arno speelt nog droger 21-7 en 21-6.  Geen commentaar.

Karine speelt een 1ste set met heel veel "net-wel-shuttles" (of zeggen we beter "net-niet-shuttles"?): net in het net, net  buiten, .... Deze set gaat naar de C1-dame van Heibac met 13-21.  De 2de set is veel spannender, maar gaat ook naar Heibac: 22-24.  Inez speelt beredeneerd tactisch en wint vlot met 21-15 en 21-10.

Wie goed meegeteld heeft weet dat de buit al binnen is.  Tussenstand: 5-1.

Voor de mixen moeten die van Heibac nog wat sleutelen aan hun ploegopstelling: Nathalie is nu immers C1 en dat waren ze blijkbaar even uit het oog verloren.  Wij kunnen opstellen zoals we willen, want spelen telkens met B2 - C2.

Karine en Arno spelen tegen de C1-heer en D-dame de 2de mix.  Inez en Koen tegen de C2-heer en C1-dame de 1ste mix.  In beide wedstrijden is het niet makkelijk de concentratie te behouden, waardoor we elk een set verliezen.  Toch vinden we tijdig het juiste ritme en spelen vlotjes naar een 7-1 eindwinst.  Voor de volledigheid nog even de uitslagen van de mixen: Inez en Koen winnen met 18-21, 21-13 en 21-13.  Karine en Arno winnen met: 21-14, 17-21 en 21-16.

En nu nog enkele foto's, genomen met Arno's nieuwe "Kodak" én oude/nieuwe lens.


De uitzwaai


De uitzwaai


Ai!


Een mooie compositie van de Christiaan: onze beide mix-teams in actie!

Koen.

Netjes op de 2de plaats!

De laatste ontmoeting kan nog spannend worden: normaal gezien zou Mol met één puntje minder naar Mortsel komen.  Als wij winnen of gelijk spelen, eindigen we 2de.  Anders 3de in onze reeks.  Maar die van Mol moesten "gisteren" nog tegen Waverse spelen en ... zij verloren onverwacht, zodat onze 2de plaats al zeker binnen is.  Toch willen we graag nog één keer winnen.

Wij spelen deze keer met Birgit (dames dubbel en geen gemengd dubbel wegens kwetsuur), Karine (dames enkel en gemengd dubbel), Inez (dames dubbel, dames enkel en gemengd dubbel), Arno (heren dubbel, heren enkel en gemengd dubbel ) en Koen (heren dubbel, heren enkel en gemengd dubbel).  Nog even herinneren: in Mol werd het in december een 4-4 gelijkspel.

De ontmoeting begint alvast met een flinke vertraging, want de helft van het Molse team, is op het dichte stedelijke wegennet rond Mortsel aardig op de dool geraakt.  Ze arriveren na meerdere GSM-interventies rond 20 uur 30 in "Den Drab".  Hun ploegopstelling: twee C2's bij de dames (Britt en An) en één B1 (Carl) en één C1 (Steven) bij de heren.

Onze meisjes winnen hun dubbelspel in twee fel bevochten sets: 22-20 en 21-17.  Jammer genoeg voor Birgit gaat het spelen met haar vingerblessure minder goed dan verwacht, zodat ze zich voor het gemengd dubbelspel laat vervangen door Inez.

Wij, de heren, spelen een bar-slechte 1ste set, waar vooral ondergetekende schuld aan heeft omdat ik absoluut niet in een behoorlijk matchritme kom (te lang moeten wachten na de opwarming?): 11-21.  Op het eind van de tweede set, lukt het dan toch, maar net te laat: 20-22.  Tussenstand: 1-1.

In het eerste enkel probeer ik revanche te nemen voor de nederlaag in Mol (toen in 3 sets verloren).  Na een desastreuze start in de eerste set (2-9) geraak ik bij 19-18 toch nog op voorsprong, maar verlies de set met 20-22.  In de 2de set schijnt de match bij 16-19 verloren, maar onder andere met een nipte bal out van Carl, lukt het om de set met 22-20 te winnen.  De derde set gaat ook al gelijk op, maar Carl van Molse wint met 21-19.  Jammer, maar ik had toch graag de 2 klassementspuntjes binnengehaald.

Arno kan ook revanche nemen voor de verloren enkelspelwedstrijd in de heenronde en hij doet dit met glans: 24-22 en 21-14. Tussenstand: 2-2.

Karine verliest de eerste set (16-21); speelt een super-tweede set (21-12), maar verliest tegen Britt de 3de set met 16-21. Inez speelt ook 3 sets (19-21 en 21-17 in de eerste twee sets) en wint, ondanks twijfel over de fysieke paraatheid, met groot gemak de 3de set: 21-11.  Tussenstand: 3-3.

En weer moeten de mixen de beslissing brengen.  
Inez en ikzelf spelen een verdienstelijke 1ste set, maar verliezen de match tegen een te sterke tegenstander: 16-21 en 14-21.

Karine en Arno winnen makkelijk de 1ste set (21-11); die van Mol winnen even makkelijk de 2de set (13-21).  De 3de set verloopt heel spannend, waar Molse het ene "gemaakte punt" na het andere nog kan terugspelen.  Toch gaat de set verdiend met 21-19 naar Karine en Arno, zodat de ontmoeting eindigt met een voor iedereen aanvaardbaar gelijkspel: 4-4 en waarmee we bewijzen onze 2de plaats in de eindrangschikking helemaal waard te zijn.  Alhoewel het een zeer "close" ontmoeting was; kijk maar naar de setstanden: 10-10 en de punten: 379-375.  Bij pot en pint nog even nakaarten en ... "hopelijk tot volgend seizoen, Mollenaren!"

Jammer genoeg zijn er geen foto's van deze laatste ontmoeting van het seizoen, zodat je misschien even de tijd kan nemen om de foto's van de vorige ontmoetingen wat beter te bekijken.

Allen hartelijk dank voor het al dan niet uitbundig gesupporter en tot volgend seizoen, het eerste waarbij we de uitslagen zelf op de site van www.toernooi.nl moeten zetten... maar eerst is er nog het clubkampioenschap: véél spanneneder dan de PBA-competitie ;-) !

Koen, mede in naam van de andere Poona 1G-speelsters en spelers.